A Heart Unbroken

CHAPTER 1

CHAPTER 1
The Lily And The Torn
Crystal's PoV

Parang nararamdaman ko pa rin sa hangin ang kaba ng lahat. Unang araw na ng senior year ko, at ang pasilyo ng Westview High ay parang isang magulo at masayang dagat ng mga tao: mga nagkukwentuhan, mga tumatawa, at amoy ng bagong gupit na damo galing sa football field na nasa likod ng brick facade ng school.

Pero ako, wala akong nararamdaman kundi kaba. Ang puso ko ay parang nagwawala sa dibdib ko, parang nagpapatugtog ng drum ng lahat ng kaba na nararamdaman ko simula pa noong summer.  Bago ako dito, isang transfer student mula sa isang maliit na bayan sa Palawan, at ang ideya na lumipat at makibagay sa social landscape ng Westview High ay parang isang bangungot.

Hawak-hawak ko ang backpack ko, ang mga strap ay nakasabit sa balikat ko, at pinasadahan ko ng tingin ang mga mukha ng mga tao, naghahanap ng kahit isang mabait na mukha na maari kong maging kaibigan. 

May ilang mga babae, ang mga mukha nila ay parang may canvas na tinakpan ng napaka-kapal na pintura. Halata sa mukha nila ang confidence na hinahangaan ko. Sana ganyan din ako sa sarili ko.

Ang ilan sa kanila ay nagtatawanan at nakaturo sa akin, ang mga mata nila ay nakatingin sa aking luma nang sapatos at sa malaking sweater na hiniram ko pa sa kuya ko.

Bigla, isang boses, makinis at may halong pagkamangha sa nakita, ang sumingit sa ingay ng buong lugar.

“Aba, aba, aba, tingnan mo nga naman kung sino ang nakapasok dito sa Westview. Ngayon ko lang nalaman na nagpapapasok na pala sila ng pulubi rito.”

Lumingon ako, at parang pinipilipit ang tiyan ko.  Nakatayo sa harap ko si Ethan, ang pinakasikat na lalaki sa school.  Ang mga mata niya, kulay ng maulap na langit, ay may halong pagkayabang, at ang ngiti niya ay parang isang malupit at mapanganib na bagay na kahit anong oras ikaw ang mabibiktima.

“Ethan, ano ba ang ginagawa mo?” Isang babae na may perfect na manicure at ngiti na kasing liwanag ng araw ang nakatayo sa tabi niya.  Chloe ang pangalan niya, at siya ang girlfriend ni Ethan, ang queen bee ng Westview High.

“Binabati lang ang pinakabagong estudyante natin,” sabi ni Ethan, ang boses niya ay puno ng pagiging sarkastiko.  “Hindi ba dapat natin siya pakisamahan, Chloe?”

Mas lumawak ang ngiti ni Chloe, at lumapit siya sa akin, ang mga mata niya ay nag-scan sa akin mula ulo hanggang paa.  “Alam mo ba, Crystal, hindi ka naman pala kagaya ng inaasahan namin.  Akala namin mas…fashionable ka.”

Namula ang pisngi ko, at mahina kong nasabi, “Pasensya na.”

“Wag kang mag-alala,” sabi ni Ethan, ang boses niya ay napakalalim.  “Aayusin namin ‘yan.”

Inilahad niya ang kamay niya, at lumulutang ito sa ibabaw ng backpack ko.  “Tingnan natin kung ano ang laman mo diyan.”

Bago pa ako makapagprotesta, binuksan ni Ethan ang backpack ko, at nagkalat ang mga laman nito sa sahig.  Mga libro, notebook, at isang crumpled drawing ng sunset na ginawa ko sa art class ang nagkalat sa paanan ko.

“Wow, tingnan mo ‘to,” sabi ni Ethan, kinuha ang drawing.  “Artist ka pala, ha?  Pwede mo ba kaming iguhit ng portrait ng kalungkutan mo?”

Parang naligo ako sa kahihiyan.  Gusto kong mawala, gusto kong matunaw sa sahig at makatakas sa masasakit na tawa na naririnig ko sa paligid ko.

“Ethan, tama na,” sabi ni Chloe, ang boses niya ay may halong inis.  “Tara na.”

Nagkibit-balikat si Ethan, ibinalik ang drawing sa backpack ko, at naglakad palayo, si Chloe ang sumusunod sa kanya.

Lumuhod ako sa sahig, nanginginig ang mga kamay ko habang pinupulot ang mga gamit ko.  Tumulo ang luha ko, at naging malabo ang mga mukha ng mga estudyante na nakatingin sa akin ng may halong curiosity at amusement.

Alam kong hindi ko makakalimutan ang araw na ito.  Ito ang araw na nalaman kong ang Westview High ay parang isang battlefield, at ako ang pinakabagong target.

Pero may isang bagay sa loob ko, isang hudyat ng paglaban, ang tumanggi na talunin ako.  Hindi ako magiging biktima.  Makakahanap ako ng lugar ko, boses ko, at sariling lakas ko.  Ipapakita ko sa kanila na higit pa ako sa isang bagong estudyante, isang target ng kanilang kalupitan.  Ako si Crystal, at handa akong lumaban.

Tumunog ang bell, hudyat ng simula ng unang klase.  Pinunasan ko ang luha ko, itinuwid ang balikat ko, at naglakad patungo sa locker ko, ang puso ko ay tumitibok ng may bagong uri ng determinasyon.

Handa na ako sa laban.