Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍁
Sergi günü gelmişti, kalbim çok hızlı atıyordu. Bir gün kendi ellerimle yaptığım tabloların bir yerde sergilemesi hayalimdi. Bunu istesem annemin parası ile hemen yapabilirdim ama kendim başarmak istedim. Ve başardım da.
Sergiye duru ve yiğiti da çağırmıştım ama hala gelmemişlerdi. Annemin birkaç arkadaşı gelip tebrik etmişti. Sıkıntıyala üzerimdeki elbiseyi sıktım. Siyah bir bordo rengi bir elbise vardı üzerimde.
Bir ıslık sesi duydum. Bu annemin en yakın arkadaşının oğlu mertti.
Mertler şaşırtmıyor.
"Bu ne güzellik yağmur hanım." Gülmek yerine göz devirdim. Yılışık bir şeydi.
"Ama hiç böyle oluyor mu buz iltifat ediyoruz sen göz deviriyorsun." Tam konuşacaktım birisi ismimi seslendi.
"Yağmur." Bu yiğitti. Seni bana gönderen her türlü ilahi güce kurban olayım yiğit.
"Hoşgeldin." Dedim. Gülümsedi. Elinde bir buket çiçek vardı. Bana uzattı.
"Hoşbuldum. Çok güzel olmuşsun." Çiçekleri uzattı. Aldım.
"Teşekkür ederim."
"Eli boş gelinir mi bilemedim. Duruya sorunca da çiçek al abi kıza yeterince öküzlük yaptın zaten dedi." Gülmemek icin dudaklarımı birbirine bastırdım.
