" ရန်ကုန်-မန္တလေးအမြန်လမ်းမကြီးမှာ ယာဉ်မှောက်မှုဖြစ်ပွါးတယ်....လှည့်ကင်းရဲတွေအကြောင်းကြားလို့...အခုချက်ချင်း စုံစမ်းရေးနဲ့ လူနာတင်ယာဉ်တွေလွှတ်ပေးပါ....ယာဉ်မောင်းနဲ့ခရီးသည်နှစ်ယောက်တည်းပါတယ်.."
ရေဒီယိုမှ သတင်းပို့သော စကားကြောင့် စုံစမ်းရေးဌာနတစ်ခုလုံးသုတ်သုတ်ပြာပြာဖြစ်သွားသည်။ ဒီအမှုကို လရောင်က တာဝန်ပေးခြင်းခံရသဖြင့် အခင်းဖြစ်ရာနေရာကို သူ့ကားနဲ့အမြန်မောင်းပြီးထွက်သွားလေသည်။
" ဗိုလ်ကြီး အလေးပြု"
လရောင်ရောက်လာတော့ စုံစမ်းရေးပိုင်းက ဂျူနီယာများက သူ့ကို လုပ်နေဆဲတာဝန်များကိုချထားကာ အလေးပြုကြသည်။
" မင်းမင်းထွန်း....လူတွေကရော"
" ဆေးရုံကိုသယ်သွားကြပြီ ဗိုလ်ကြီး...အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ပဲ ဗိုလ်ကြီး...ကားက အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ ချောက်ကမ်းပါးကျသွားတာ...ဒါပေမယ့်ချောက်အလယ်က သစ်ပင်နဲ့ကားက ငြိနေလို့ အဆုံးထိမကျသွားတာ ဗိုလ်ကြီး...ကားကို ကျွန်တော်တို့ ကရိန်းနဲ့သယ်ပြီးပြီ...ဗိုလ်ကြီး"
လရောင်က ကားကိုသွားပြန်ကြည့်သည်။ ကားဟာ စိတ်စိတ်မွမွကြေလျက်။ ရှေ့ခန်းမှန်တွေက ကွဲထားကာ ကားအထဲကိုဝင်နေသည်။ ကားမောင်းတဲ့လူနေရာမှ ပိုက်ဆံအိတ်အသေးလေးကိုတွေ့တော့ သဲလွန်စ ရလိုရငြား လရောင် လက်အိတ်စွပ်ကာ ကောက်ကြည့်လိုက်သည်။
" ဟင်....နွေ့ မှတ်ပုံတင်ကြီးပါလား..."
လရောင်လည်း ပူထူသွားကာ နေရာမှာ ထိုင်ချလိုက်ရတော့သည်။
" နွေ့အိမ်ကိုဖုန်းဆက်ရမယ်"
————
မန္တလေးဆေးရုံကြီး....
ဆေးရုံကား၏ အရှိန်ဖြင့် ဆေးရုံကို အလျင်အမြန်ရောက်လာခဲ့လေသည်။
" အရေးပေါ်လူနာနှစ်ယောက်ပါတယ်...အမြန် အမြန်"
သူနာပြုကောင်လေး၏ အော်သံကြောင့် ဆေးရုံတစ်ရုံလုံး လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လျက်။ မြူနှင်းလွင်လည်း တာဝန်ကျနေတာကြောင့် အရေးပေါ်ဌာနကို တွန်းသွားသည့် လူနာလှည်းဆီအမြန်သွားလိုက်သည်။
YOU ARE READING
နှလုံးသားတစ်ခုကို ထုဆစ်ခြင်း ( Uni+Zawgyi)
Storie d'amoreမင်းကိုချစ်မိမှပဲ ငါ့မှာ အသည်းနှလုံးရှိသေးမှန်း သတိထားမိတော့တယ်။
