Devil's Paradise | TK

Buldum Seni

Selam..

Yazım hataları varsa kusura bakmayın. Olabildiğince az hata yapmaya çalışıyorum ama gözden kaçan olabiliyor tabii ki. Anlayışla karşılayacağınızı düşünüyorum.

Of birde bu fic hiç ilerlemiyor sanki ya çok olay var daha ama bunlar daha tanismadi bile resmen çok yavaş ilerliyor ben olaylı bölümlere geçmek istiyorum artık. Her neyse bir şekilde ilerleyecek artık.

O zaman iyi okumalar diliyorum. Umarım seversiniz. Yorum yapın 🔪☺️ oy verin 🔪☺️

Medya, Chase Atlantic - Moonlight

...

Kaç dakikadır beklediğime dair hiç bir fikrim yoktu. Öylece oturmuş bekliyordum sadece. Geçen her saniye beni daha da gererken ona güvenerek doğru yapıp yapmadığımı düşünüyordum. Neden ona güvenmiştim ki? Belki de benimle dalga geçiyordu. Zaten burada o kadar iblis varken beni tek hissedenin o olacağı ne malumdu? Buraya gelirken ne düşünüyordum ki?

Ona neden güvendiğimi sorgularken elde tutulur bir cevap bulamadım bile. Sanki büyülenmiş gibi tek isteğim onu tekrar görmekti. Aklımdan sadece bu geçiyordu ve ben olacakları doğru düzgün tartmadan söylediği bir kaç cümle doğru diye buraya gelmiştim resmen. Aptallık etmiştim galiba. Bize şimdiye kadar iblislere güvenilmeyeceği öğretilmişti bunca zaman. Buna rağmen tanımadığım bir iblise bu kadar kolay güvenmemi anlayamıyordum.

Kendimi yargılandığım anlar duyduğum ayak sesleriyle son buldu. Ağaç kovuğunun içinden etrafı net göremediğim için nefesimi tuttum. Kimin geldiğini bilmiyordum ve nefesimi tutmuş bir şekilde farklı olan enerjimi hissetmemesi için dua ettiğim anların içindeydim. Lakin bu sefer dualarım karşılık bulmadan ayak seslerinin ağaca yaklaştığını fark ettim. Gelen Taehyung değilse biterdim.

Ayak sesleri ağaca yaklaşmışken birden kesildi. Bir süre daha beklemiştim ama hiç bir ses yoktu. Ne olduğunu anlamamıştım ve çıkıp bakacak cesarete de sahip değildim. Gerçi çıkıp bakarsam cesaret değil bir aptallık örneği göstermiş olurdum. Hiç bir sesin gelmemesi ile dualarımın kabul olduğunu düşündüğüm an birinin yan taraftan eğilerek kafasını ağaç kovuğunun önüne getirmesiyle yanıldığımı anladım.

"Buldum seni."

Yaşadığım korku ve adrenalinle ağzımdan kaçan çığlığa engel olamazken kendimi olabildiğince geri çekmeye çalışarak yüzümü kapattım. Korkudan tüm bedenim titrerken duyduğum gülmeyle dondum. Bu sesi tanıyordum.

"Hey hey sakin ol. Benim başkası değil."

Gülerek söyledikleriyle başımı hızla ona çevirdim. Hâlâ başını aşağı doğru sarkıtırken gülümsemeye devam ediyordu. Kafasını aşağı doğru eğdiğinden dolayı siyah saçları aşağı doğru uzanmış, yanakları da aşağı doğru kalmışken komik aynı zamanda sevimli gözüküyordu. Lakin yaşadığım korku sebebiyle görünüşüne odaklanamayıp sinirle sesimi yükselttim.

"Sen ne yapıyorsun! Aklım çıktı resmen! Öyle birden gelinir mi? Düzgünce gelip seslensene."

Öfkeyle konuşmam onu daha da eğlendirirken sinirle olduğum yerden çıkmaya çalıştım. Öne doğru emekleyerek sıkıştığım dar alandan çıkmaya çalışırken koltuk altlarımdan tutarak rahatlıkla kaldırdı beni. Beklemediğim hareketle, neye uğradığımı şaşırıp beni yere indirmesiyle dengede durmaya çalıştım. Kafamı kaldırıp bakmamla yüzünün yakınlığını fark edip bir kaç adım geriye giderek etrafımızı kontrol ettim. Kimse yoktu.