-HAZAL-
Ev resmen süperdi. Ba-yıl-dımm! Harika. Tam hayallerimin evi. Ahh, birde hayallerimin erkeği olsa ne âla... Yukardaki odaya çıktık. Yatak odamıza.
-Baran bunları neden yapıyorsun? Sevmediğin bir kızım ben. Hayallerinin kadını yok mu?
-Benim birşey yaptığım yok. Annem dekore etti evi. Bende ev bitince göz attım o kadar.
Anlaşıldı. Bende diyordum neden bu kadar mükemmel bir erkek. Hazal kendine gel! Mutfağa geldik. Herşey hazırdı. Evimizde. Kocaman bir bahçesi, büyük bir bahçesi vardı. Sanki rüyadaydım. Herşey Toz PEmbe akıp gidiyordu. Sanki zorla evlendirilmiyormuşum gibi. Saat akşam üzeri oldu. Diğer eve geçtik. Bana hazırladıkları odaya geçtim. Vurdum kafayı, uyudum. Uyandığımda saat 1.30'du. Su içmek için mutfağa gittim. Kapıdan sesler geliyordu. Kapı açıldığında Baran ve yanında sarışın bir kız. Inanmıyorum Allah'ım! Bana bu yapılır mı? Dört gün sonra evlenicez biz. Hiç konuşamadım. Sadece ağladım. Tabii Hazal söz konusu o hiç ağlamaz. Duygusuzdur o!
-BARAN-
Yine gittim o lanet bara. Söz vermiştim gitmeyecektim. Ama son gidişim olacaktı bu. Yine becerdim. Ağlattım Hazal'ı. Hazal'ın odasına çıktım. Öylece uyuya kalmış. Galiba seviyorum ben bu kadını. Kendine gel Baran..!! Sen o kıza aşık olamazsın Hayır asla.
