AYLARDAN AŞK

1.BÖLÜM

Etrafımdaki insanlar üç gruba ayrılırlar birden bastıran yağmurdan koşarak bir an önce kurtulmaya çalışanlar, tedbirli olarak şemsiyeni alanlar ve yağmurun dinmesini beklerken bulabildikleri bir ağacın altına saklananlar işte o ilk gruba dahil olan ben rüya koşarak eve gitmenin peşindeydim taki ona çarpana kadar kafamı kaldırdığımda gözlerim o mavi gözlerine takıldığını farkettim ve daha fazla aptallığımı farkettirmeden sesimi bir ton yükselterek "biraz dikkat etsene" diyip oradan hemen uzaklaştım ama hâlâ aklımda o güzel gözleri vardı onun hayatımı değiştirecek adam oldugunu nerden bilebilirdim ki? Gece olmuştu yarın okul için erken kalkmak zorundaydım. Alarm çaldığında zaten uyanıktım bu yüzden kalkmakta zorlanmadım. Okula vardığımda etrafımda hiç tanımadığım insanlarla doluydu ama onu tanımıştım dün bana çarpan çocuktu ona bakarken onunda bana baktığını farkettim ve bana doğru geliyordu hâlâ o gözlerine bakakalmıştım. Elini bana doğru uzattığında kolyemin onda oldugunu gördüm .Annemden bana kalan son şeydi o. Kızarak "bunun sende ne işi var" dediğimde bana "birdahakine dikkatli ol küçük hanım" dedi ve uzaklaştı. Ne kadarda Küstah ve kaba birisiydi artık derse girme vakti gelmişti sınıfa girip bir göz attığımda farklı sınıfta olduğumuzu farkettim. Buna üzüldüm diyemezdim kendisini beyenmiş birisiyle aynı sınıfta olmak istemezdim. Sınıfta kendime bir yer bulup oturdum. Yanımdaki kişiyle konuşmaya çalıştım ama başarısız olmuştum. Sıkıcı bir dersin sonuna gelmiştim. Yemekhaneye indiğinde yanına oturacak bir arkadaşım yoktu. Camın yanında duran boş masa doğru ilerledim ve tam oturacağım sırada "Hey " diye bir ses duydum ve oturduğu masaya doğru işaret ederek buraya gel dedi. Siyah ve uzun saçları vardı. Okul eteği dizlerinin dört parmak üstündeydi. Ayaklarında siyahtan bilege kadar uzanan ayakkabıları vardı. Üç kişinin oturduğu masaya doğru ilerledim. "Beni buraya neden çağırdın" dediğimde "orası onların masası" dedi. Her zamanki merakımdan "onlar kim" dediğimde daha cevabını alamadan kim olduklarını görmüştüm o da onlardandı. Çagırdıkları masaya oturup yemeğimi başladım karşımda saçları kahverengi ve her nedense aynı tonda gözleri olan bir kız oturuyordu ve bir anda "ben Eda" dedi. Diger yeşil gözlü kızda "ben seda" diyip kendilerini tanıtmaya başladılar. "Ve son olarak da seni rezil olmaktan kurtaran kız olarak bende Hazal" dedi. Bende kendimi tanıdıktan sonra onlara onu göstererek "peki o kim" dedim. Eda hemen araya girerek "kuzey okulda tüm kızlar onunla çıkmak peşinde ama kimse yanına bile gitmeye cesaret edemez ve ona kimse karışamaz karışırsa da cezasını alır. Yanındakilerde arkadaşları" dedi ve yemeğini yemeğe devam etti. Bu okul gerçekten çok güzeldi.