AYLARDAN AŞK

2. BÖLÜM

Sınıfa dogru yürümeye başladık yeni okulun verdigi heyecanla hepimizin aynı sınıfta oldugunu farketmemiştim dersin sonunda çok yorgundum. Eve gitmeden arkadaşlarla vedalaşıp pekte uzun sürmeyen otobüs yolculugundan sonra sonunda eve varmıştım. Ve bir kurt kadar açtım artık annem olmadığından eskisi gibi güzel ve iyi yemekler yiyemiyorduk. Artık babam işe koyulmuştu . Çantamı kenara attım. Babama sarılıp "yemekte ne var" diye sordugumda "sen masaya otur birazdan yemek hazır olur peki bugün okulun güzel geçtimi tatlım" " normal geçti babacım " dedim.
Akşam odama çıkıp bilgisayarıma koştum hemen kuzeyi araştırmaya başladım. Araştırdıkca ne kadar tehlikeli, zengin, küstah, acımasız, kendini beyenmiş birisi oldugunu ögrendim. Herşeyi boş verip yatağıma uzandım.Ve herzamanki kaldığım yerden kitabıma başlicaktım ki bir fotograf üstüme düştü. Bu annemin resmiydi. Şimdi eskisi gibi ağlamasam da onu çok özlüyorum. Bazen diyorum ki hepsi benim suçum o gün dışarı çıkalım diye ısrar etmeseydim bunların hiç biri yaşanmicaktı annem ölmicekti belkide şuan yanımda olup saçlarımı okşicaktı. Gözlerimden bir damla yaş geldiginde fotoğrafıda kitapla birlikte kitaplıgıma koydum ve yatağıma sokuldum kulaklığı takıp WİDE AWAKE şarkısını dinleyip kafamı yastığa gömdüm.

Uyandığımda telefonumdaki tüm şarkılar bitmişti. Saate baktığımda tam zamanında kalkmıştım sabah sabah aldıgım duştan sonra hemen kıyafetlerimi giyindim. Ve merdivenlerden ikişer ikişer inip hemen kahvaltıya oturdum hızlıca kahvaltımı bitirip babama bir öpücük kondurduktan sonra dışarı çıktım. Hava bugün güneşliydi. Sıkıcı otobüs yolculugundan sonra okula varmıştım. Sınıfa dogru çıkarken çığlık sesleri geliyordu dönüp baktığımda onlar geliyordu şuan gözlerime inanamıyorum bir kız elinde pastayla onların karşısında durdu ve elindeki pastayı kuzeye uzatıp " kendi ellerimle yaptım " dedi. Şuan okulda büyük bir sessizlik vardı. Herkez onlara odaklanmıştı. Bende dahil olmak üzere kuzey pastayı alıp inceledikten sonra yere fırlatmıştı. Şuan tüm sinirlerim hoplamıştı bu saçmalığa daha fazla seyirci kalmazdım. Az ötede onları bekledim
Bu cesaretin nerden geldigini bilmiyorum Ama tüm cesaretim toplayıp
Sen!
İnsanlara karşı şukadarcık saygın yok mu senin? ben bile birazcık alçak gönüllülük bekliyorum senin gibi birisinden yemek istemiyorsan bile nazikçe reddedebilirsin dimi? İçindekilerin hepsini söylemiştim ama hiç birşey demeden çekip gitti.