Bir sonraki gün, Ahmet kahvaltı masasına oturur gözlerinin altı mosmordur ve gözleri kıpkırmızıdır, teni solmuştur. Ahmet'in ailesi Ahmet için endişelenir fakat ellerinden hiçbir şey gelmemektedir.
Ahmet ve ailesi tekrardan Yıldıran ailesini ziyarete gider. Birlikte konuşurlar ve Gülnihal'i oğullarına istediklerini söylerler. Ama Yıldıran ailesi bunu kabul etmez. Moralleri bozulmuş bir şekilde tekrar eve dönerler. Ailesi Ahmet'e o kızdan vazgeçmesi gerektiğini söyler.
Ahmet hala vazgeçmemiştir, ve Gülnihal'e şiir yazar.
Sarsınlar vücuduma kefen,
Ama etmesinler seni benden.
Hayatımdan geçen,
Tek savaş senden.
Bilmem kaç duvar örüldü aramıza,
Fakat engel değildir aşkımıza.
Varsa gönlüne rıza,
Bırakma beni bu acıya.
Gel gidelim seninle ıssıza,
Bir öpücük kondur alnıma.
Bırak her şeyi akışa,
Gel varalım ışığa.
