"Naz aç artık şu siktiğimin telefonunu."
"Hayır."omuz silkerek bilmem kaç saattir elinde duran peçeteyle burnunu sildi.
Barış ve Naz'ın toxic bir ilişkileri yoktu ama kavga ettikleri zaman çok uzatırdı ikisi de.Tabii Naz ve ben aynı evde yaşadığımız için o küslükleri,kavgaları ben de yaşıyordum.İlişkinin üçüncü tekeriydim.
"Naz bak-" sözümü kesen telefonun tekrar çalmasıydı.Gözlerimi yumup söylenerek Naz'ın elinden telefonu çekip aldım ve kim olduğuna bakmadan hemen açtım.
"Barış bak sikecem sizin aşkınızı da tribinizi de yeter."sinirle telefona bağırdım
"Ne?"telefondan gelen hiç beklemediğim o sesi duyunca gözlerimi sımsıkı yumup seslice nefes verdim.Utançtan kanımın kaynadığını hissediyordum.Kerem aramıştı.
"Cevap vermeyi planlamıyorsun galiba?"
"Kusura bakma ya.Sabahtan beridir Barış arıyordu en son alıp ben açtım-"
"Her neyse Aleyna sorun yok.Barış'ın durumu iyi değil biraz içti ama sarhoş değil ve Naz'a gideceğim diye tutturuyor.Eve gidelim yarın konuşursun diyorum ama ikna olmuyor.Eğer Naz onunla konuşursa ikna olacağını düşünüyorum.Telefonu sahibine verir misin?"
Aleyna.Bu adam beni delirtmeye mi çalışıyordu yoksa gerçekten adımı mı aklında tutamıyordu.Sinirden elimle yüzümü sıvazladım ve aniden ayağa kalkıp yüksek sesle Kerem'e cevap verdim.
"Veremem telefonu Naz'a falan ne haliniz varsa görebilirsiniz."diyip telefonu yüzüne kapattım.
"Ne olmuş?"burnunu silerken konuşan Naz'a bakınca sinirim biraz olsun yumuşadı.
"Barış bize gelecekmiş güya."
Telefonu masaya bırakıp lavaboya gittim ve soğuk suyu açıp yüzümü yıkadım.
O kadar uzun süredir tanıyordum ki onu.O ise ismimi bile düzgün söyleyemiyordu.Ne hissedeceğimi bile bilmiyordum artık.
Üzgünlük?Kırgınlık?Öfke?Burnumun sızlamaya başladığını hissedince kafamı bu düşüncelerden arındırmaya çalışarak suyu kapattım ve elimi yüzümü silip lavabodan çıktım.
"Açelya!"içeriden gelen bağırma sesiyle hafifçe irkildim ve hızlıca salona gittim.
"Ne oldu?Niye bağırıyorsun kızım korktum."
Dışarıdan gelen bağırma seslerini duyunca hemen camdan aşağıya baktım.Kerem Barış'ı arabaya bindirmeye çalışıyordu ama Barış inatla binmiyordu.
"Kardeşim bin şu arabaya bak delirtme adamı akşam akşam!"
Oflayarak Naz'a döndüm.
"Sen dur burada ben halledip geleceğim."
"Açelya ben de geleceğim."
"Naz saçmalama bütün mahalleyi ayağa mı kaldıracağız şimdi."
Beni dinlemeyerek askılıktan montunu aldı ve kapıyı açtı.Göz devirip ben de montumu giyindikten sonra asansöre bindik.
Aşağıya inip bahçeye çıktığımızda gelen seslere doğru baktık.
"Barış bak insanlar rahatsız olac-"
"Ya bana ne kardeşim bana ne?Ben burada kahroluyorum 3 gündür kendisi telefonlarımı bile açma zahmetine girmiyor!"
"Ben çünkü hiç kahrolmuyorum."dedi Naz sesi titrerken.
