En derinden...

Adam yoktu kadın yok olmuştu...

Kalbi yaralıydı genç kadının,İçinden kafesli parçasını kırmışlardı sanki baltayla,
Kalbini elini koyup derin nefesler alamamıştı uzun zamandır,
Aşkı özlemişti
Onun büyüsünü
Sevdiği adamın aşina olduğu gözlerini
Buram buram erkeksi kokusunu özlemişti
Geceleri arkasında yaslanan karnını,beline dolanan kollarını
Kadın onun dokunuşunu özlemişti,
Ve pişmandı ona bir kere bile seni seviyorum diyemediği için
Ama çok geçti
Adam uzun upuzun bir yolculuğa çıkmıştı
Ve yanlızca kendisiydi.Sevgilisini dünyanın sahtekar kollarına emanet etmişti...
Kadının aldığı nefes bile haram geliyordu,
Eğer adam gitmeseydi
Kadın ona birkere seni sewiyorum diyebilirdi
Hiç çekinipte sarılamadığı zamanları telaffi ederdi
Ewin boyası dökük odalarının içinde adamla atışmak yerine
Onu öperek o duvarları beraber boyayabilirlerdi
Hatta turuncu tulumları bile olurdu
Kahkahasının ritmini özlemişti adamın
Ona hayatı yaşatma çabalarını,
Pes etmeyişini çok arıyordu şimdi,
Hep utanmıştı,içine kapanıktı kadın,
Acılıydı adamla tanışasağa kadar
Adamda kolay şeyler yaşamamıştı
Ama o yaşamaktan hiç vazgeçmemişti
Ayçiçekleri gibi gün doğumuna dönüktü umutları
Herşeyini unutmuş,sevdiği kadına adamıştı hayatını
Adam çok değer vermişti
Kadında öyle lakin bir adam kadar değil,
Ama kadın pişmandı
Verdiği değeri gösteremediği için
Adamın sıcacık ellerini ilk o tutamadığı için
Pişmandı,özlemesine rağmen bir kere bile aramayıp gurur yaptığı için...
Kadın anlamamıştı kendisine verilen değeri...
Elinden alınasağa kadar,
Şimdi vakit dardı,sadece iç çekişler işleniyordu nefeslere..
Ve hayal kırıkları içine içine batıyordu sanki,
Kadın gerçek sevgiyi anlamıştı adamdan sonra
Karşılık beklemeden verilen değerdi gerçek sevgi,
İlk adımı beklemeden koşmaktı karşısındakine,
Kadın adamı alışkanlık haline getirmişti,
Bir ağrı kesici gibiydi adam onun için,
İhtiyaçları için vardı sanki,
Kadın inkar etsede adamı kullanmıştı
Adamda farkındaydı bunun,
Ama kadının yanında olmak bile yetiyordu ona,
Kadın çaresizdi,adam yoktu...
Yolun sonuydu,
Fakat her son bi başlangıçtı
Kadın ilk defa sevmeyi öğrenmişti
Ve ona göre yaşıyacaktı,
Adamı biran bile sevmekten bıkmayacaktı
Onu unutmayacaktı
Hafızasına kitliycekti suretini
Neye yarardı ki
Olan olmuş,biten bitmiş
Geriye deliksiz acı kalmıştı
Kadının acısı...
İşte hikayenin sonu belliydi
Adam yoktu,kadında yok olmuştu...
Hala bir fırsatınız varsa beklemeyin
Mesela sewdiğinize onu çok sewdiğinizi hissederek söyleyin,
İlk siz arayın,ilk siz öpün,ilk siz sarın yaralarını
En çok siz sevin,
Ozaman gerçek sevgiyi tadıcaksınız...
Damağınızda hiç unutmayacagınız bi lezzet olucak bu,
Adam yada kadın farketmez biri yolculuğa çıkıp sizi yanlız bıraksa bile,
Pişmanlık olmuyacak ardınızda
Ona değer verdiğinizi hissettirdginiz için,
Aslında var olmanın temeli fedakarlık...
Bencillik yokluk kıvamında
Sevgiyi tüketir,saygıyı,aşkı
Bencillik sizi tüketir...
Sizsiz olun hayattan vazgeçmeyin
Ve sevdiklerinize bir kez daha fazladan sarılın...