En derinden...

istanbul gibi sevdim seni...

İstanbul gibi Sevdim seni,

Kız kulesinin mevkisi gibi ,imkansızken sevdim seni,

Boğaz gibi sevdim seni kalbime giden köprüler oldun,

Martılar gibi oldum seni aramak için oradan oraya göç ettim,

Aradım durdum sema da ay yüzünü bulmak için

Bazen sabahları kısmetini arayan balikçi oldum bazense geceleri efkarlananlardan

Benim kısmetim sendin efkar sebebim ,yalın öfkem, mutluluğum,kederim

Hayatıma o kadar çabuk girmiştim ki İstanbul gibi karmaşıktı duyguların

Sen netleştirdin hisleri ,düşünceleri,düşleri...

Kısaca herşeyde sen vardın sen herşeydin...

Peki ya şimdi ben hala seni İstanbul kadar çok severken neredeydin

Nasılbırakıp gittin bu koca şehirde beni

Ayrılık denen şeyde İstanbul un kışı gibiydi sen sert ederdin rüzgar sert uçururdu saçlarını

Ben yumuşak kardım  başkalarının mutluluğu için zamanla eriyen...

İşte zamanla eridim bittim şimdi ve tükeniyorum

Peki sen rahat mısın fırtınalarda fırtına ve İstanbul rüzgarı saçlarını uçuruyorken hiç aklına gelmiyor muyum?

Her deniz kokusunu içine çekince ne çabuk Unutuyorsun boğaz turlarını,balık tutma çabalarımızı

Her fotoğraf çekiminde albümümüz aklına geliyor mu peki?

Ayrılık bu kadar zor ki ben daha varlığını hayal gibi sanarken yokluğun çok acıttı canımı,

Sen kendi hayatına yön verirken ben kendi dünyamda kayboldum

Dünyanın adaleti işte biri çok sever biri gider

Peki giden geri döner mi dönüşü var mı bu karışık İstanbul trafiğinin?

Metrobüsler geçer mi kalp duraklarından

Geçse bile sen binermisin o metrobüslere...

Geri dönmek için..

Hadi bindin diyelim

Ben burada olur muyumartık

Fırtınalı havada seni bekliyor olurmuyum?

Acı çeker insan yıpranır ,yorulur ,incinir ama düzeltemez bazı şeyleri

Eğer çok dalgalandıysa İstanbul denizinde öfkesi...

Yine sevmeye devam eder insanlar acıyla yoğrula yoğrula yıprana yıprana

Fakat bir şans vermenin ne kadar garantisi olabilir ki...

İstanbul gibi Sevmiştim seni içi kadar güzel sabahları kadar durgun

Geceleri caddeleri kadar hareketli

Sen fırtınayı seçtin kar tanesini erimeye mahkum ettin

Oysa o sana özeldi tekti ve farklıydı farklı sevmişti seni herkesten...

Eğer birgün fırtınada gözlerine kum taneleri serpilirse Palton oradan oraya savrulursa ve darma dağın olursa saçların ,bembeyaz ellerin üşürse ,kar tanesi yine de seni bekliyor olacak...

Çünkü tek bu kar tanesi ve bir tane yavaş yavaş eriyor İstanbul'u azar azar küçülüyor...

Son parçasına kadar bekliycek kar tanesi İstanbul da öyle ...

Hayatta kalması ne kadar zor olsa da...

Sevicek bekliycek ve yine sevicek...