Zamanla bitti her şey

2-}Ev

Ben Semiramis Aytın. Hayatım boyunca annem ve babamın otoriterliği üstümde olmuştu.Ablam vardı benim. Kimseye söylemediğim,söyleyemediğim. Ablam fiziksel özürlüydü. Annemler hep onu odaya kapatır ona acıyarak veya tiksintiyle bakardı.Ben o zamanlar neden böyle davrandığını bilmezdim.Anneme sorduğumda ablamın bir utanç kaynağı olduğunu ve bundan kimseye bahsetmemem gerektiğini söylemişti.Tedavisinin olduğunu fakat çok yüklü miktarlar istedikleri için babam reddetmişti tedaviyi nede olsa iyileşemez diye. Bu yüzden çok önem verirdim derslerime.Tek hayalim iyi bir üniversite ve iyi bir meslekti. Hayalim üniversiteli olmak ve annem ve babamdan uzak kalmaktı. Onları seviyordum belki ama ailemiz pek iyi anlaşan bir aile değildi.Sürekli kavgalar olurdu.Bense hep odama kaçardım böyle durumlarda. Kimseye güvenemezdim. Bu yüzden kendi hayatımı kurmak için çabalıyordum.

Aşka inanmazdım.Annem böyle öğretmişti bana. Ama bundan iki yıl önce tanışmıştık Demirle. Marmariste yaşıyorduk. İskelede tanışmıştık.İkimizde ilk görüşte aşık olmuştuk. İlk başlarda bu duygunun ne olduğunu anlamamıştım. İnternetten araştırdım. Evet doğru aşkı internetten araştırdım. Ne olduğunu bilmiyordum. Sonra anladım aşkın gerçekte nasıl olduğunu.

''Semi?'' bana seslenen Demirle yavaşça ona döndüm. ''Sen iyi misin ?'' sesinden endişeli olduğu çok belliydi. Endişelenmemesi için gülümsemeye başladım.''Sevdiğim adamla birlikteyim.Neden iyi olmayayım ki'' dediğimde biraz rahatlamış gibiydi.Bir süre sonra  Demir arabayı sağa çekti ve durdurdu. Bana doğru döndü ve eliyle çenemi tuttu.Üzgün gibiydi.''Demir? Neyin var? iyi misin ? Bir sorun mu var ? Neden durdurduk?'' sorularımı ard arda sıraladım. Demir ise tebessümle bakıyordu bana.Bana yaklaştı ve yavaşça öptü. Bi sorun vardı.Sanki hüzün vardı gözlerinde,öpüşlerinde. Yoksa benden ayrılcak mıydı? Hayır... Hayır Demir beni bırakmazdı. Değil mi? 

Demir'e endişeyle bakmaya devam ediyordum ayrılık düşüncesi gözlerimi doldurmuştu.Ama ağlamayacaktım.''Seni asla bırakmayacağım Semiramis Aytın. Ne olursa olsun''. Rahatlamalı mıydım ? Neden durduk yere bunu söylemişti. Şuan bunun üstüne gitmek istemiyordum. ''Beni bırakmana asla izin vermeyeceğim Demiralp'' gülümsedi. Arabayı çalıştırdı ve yola devam ettik.

..........................................................................

Antalya'ya saatler sonra gelmiştik. Peki ya şimdi? Ne olacaktı?Nerede kalcaktık ? Otelde kalamazdık özellikle de yaz ayında. İkimizde iki yıl boyunca her gün para biriktirmiştik. Bazen annemlere alışverişe gidiceğimi söyleyip fazlaca alıyordum ama asla harcamıyordum. Aynı şekilde Demirde öyle yapıyordu. Benim yaklaşık 3.000 kadar vardı genelde anneme paramı çabuk bitirdiğimi söyleyip daha fazla vermesini sağlıyordum. Demirin de 2.500 kadar vardı. Herhalde bir ev kiralayabilirdik.                   2+1 olabilirdi veya fazla olursa 1+1 bile tutabilirdik. Demir arabayı durdurmuştu. Birbirimize bakıyorduk.'' Bence ev kiralayalım. Bir süre elimizdeki parayla idare ederiz. Sonra ise çalışırız para kazanırız.''  dedim Demirin bir şey demesine fırsat vermeden. Etrafta emlakçı aramaya başladık.

'' 2+1  biraz küçüktür...'' falan filan ya bizim amacımız evi tanımak değil sen bize fiyatı söyle olsun bitsin ne uzatıyorsan. ''...tuvalet biraz genişt-''  '' Evin kirasına gelsek artık ? '' dediğimde adam şaşkınlıkla baktı ve Demir de bu davranışım üzerine dirseğiyle karnıma vurup emlakçıya gülümsedi. Adam şaşkınlığını atınca konuşmaya başladı. ''600 lira'' Demire döndüm. Bakışlarımızla anlaşıyorduk. '' Ne dersin bence tamam.''  dercesine baktım o da ''Sen tamam dersen tamamdır''  Bize tip tip bakan emlakçıya dönüp aynı anda ''Tutuyoruz.'' dedik. Sonra birbirimize bakıp gülümsedik ve ellerimizi birbirine kilitledik.

------------

Emlakçı bize anahtarı verdi ve evden çıktı Demirle birbirimize sarılıyorduk. ''Bu artık bizim evimiz en güzel ve en kötü anılarımız burda geçicek.'' dedi Demiralp.Ona sıkıca sarıldım. O da beni sıkıca tutup havaya kaldırdı ve döndürmeye başladı.'' Demiralp? Biz şimdi nerde yatıcaz?'' Demir sanki hiç aklına gelmemişçesine kafasını kaşıdı.''Eskici?'' dediğinde yüzüm düşmüştü. Eskici ? Ben? normalde asla böyle bir şey yapmazdım ama başka çaremiz yok gibiydi. ''Bak biliyorum. Eskici kulağa pek hoş gelmiyor belki ama şimdilik böyle devam edicez tamam mı benim asurlu kraliçem?'' dedi ellerimi tutup sıkarak. Bana asurlu kraliçem derdi. İsmimin anlamından dolayı. Babilin asma bahçelerini kurduran Asur kraliçesinin adıydı Semiramis.İkimizde çok yorgunduk ve bu yüzden minderi sonradan almaya karar verdik. Yatmak için kıyafetlerimiz kullanıcaktık. Kıyafetlerimizi birleştirip yere serdik. Kırışacaktı belki ama yapıcak başka bir şey yoktu.Demirle fazla konuşmadan yere yattık. Acaba annemler beni fark etmiş miydiler? Merak etmiş miydiler ? Bundan sonrasını pek düşünmek istemiyordum açıkçası. Çünkü Demirleydim artık.Başka hiç bir şey umrumda değildi.Demire baktım. Yorgunluktan hemen uyumuş olmalıydı. Onu görünce içim huzurla doluyordu.Ve şimdi içimdeki bu huzurla berbaber uykuya dalıcaktım. Ne de olsa her şeyin çaresi vardı. Bunu da hallederdim. Her zaman yaptığım gibi.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Merhaba arkadaşlar açıkçası pek içime sinen bi bölüm olmadı ama genede paylaşmak istedim. Umarım beğenirsiniz . Oy vermeyi unutmayın!! Teşşekkürler...

-ES