នាពេលថ្ងៃឡើងមេឃកាន់តែបញ្ចេញរស្មីពន្លឺព្រះអាទិត្យកាន់តែបន្ថែមឡើងជាថ្វេរដងកាន់តែក្ដៅជាងមុនទៅទៀតឯមកមើលវិមានលីដែលនៅក្នុងបន្ទប់ពេលនេះកំពុងមានរាងតូចអង្គុយលើគ្រែទាំងបង្ហូរទឹកនេត្រា
«ហឹក!វាឈឺណាស់អ្នកណាទៅដែលយល់អារម្មណ៍មួយនេះវាក្រហាយនិងឈឺណាស់ហឹក...ហឹកអាតាបុីហុី អាប្ដីចម្កួតលេងគ្មានថ្នមដៃអីបន្ដិច»រាងតូចពេលនេះកំពុងតែយំយកៗទឹកភ្នែកក៏ស្រក់មកឈូរៗហូរដូចទឹកភ្លៀងដែលកំពុងបង្អូរមកអញ្ចឹង
«ងើបហើយមែនទេប្រពន្ធតូច»ហុីសុីងចូលមកជាមួយថាសមួយដែលមានចានបបរនិងទឹកដោះគោមួយកែវលើថាសមួយនេះ
«បើមិនទាន់ងើបមិនមែនមកអង្គុយយំចឹងទេ»ប្ដូរពីយំអប្បិញមិញប្រែជាសម្លក់ប្ដីគេតែម្ដងសម្លក់ចង់លានគ្រាប់ភ្នែកមកក្រៅដូចជាចង់ចាប់ហែកសាច់បង្ហូរឈាមចោលអញ្ចឹង
«អៅ!!ហេតុអ្វីក៏អូនយំអញ្ចឹង»(មើលគេធ្វើភ្លើ😒)
«ព្រឹកមិញអ្នកណាអ្នកធ្វើអ្នកនិងអ្នកដឹងហើយមិនបាច់និយាយច្រើនទេ»រាងតូចនិយាយក៏នៅតែភ្ជាប់ជាមួយទឹកមុខសម្លក់សម្លឹងមិនឈប់នេះប្រហែលឈឺខ្លាំងហើយបានជាសម្លក់មិនឈប់អញ្ចឹង
«មកពីអូនតា៎បង្វិកបង»នាយក្រាស់តបទាំងដៃរៀបចំចានបបរឲ្យត្រឹមត្រូវលើតុតូចមួយស្រួលសម្រាប់ការញុាំ
«អ្នកណាបង្វិកមកពីបងឯងវក់ខ្លួនឯងទេមកចោទអូនថាបង្វិក»សុងហ៊ុន
«បានហើយ!មកញុាំបបរមកប្រពន្ធសម្លាញ់»នាយក្រាស់និយាយឡើងបន្ទាប់ពីនាយរៀបចំវារួចរាល់ហើយជាការស្រេច
«...»រាងតូចមិនមាត់ក៏បន្តសម្លក់មិននិយាយអ្វីបានតែសម្លក់នាយព្រោះគេងើបអត់រួចទេវាឈឺក្រហាយផ្នែកខាងក្រោមដើរក៏មិនរួចងើបក៏មិនចង់រួច
«អូ!ភ្លេចថាអូនងើបដើរអត់រួច»នាយក្រាស់និយាយរួចក៏ចូលទៅលើកបីប្រពន្ធរបស់នាយដែលលើខ្លួនមិនមែនអាក្រាតទេដោយនាយបានយកខោអាវពាក់ឲ្យគេត្រឹមត្រូវនៅពេលសន្លប់ក្រោមទ្រូងនាយព្រឹកមិញ
«មោះចាំបងបញ្ចូកហាមាត់មក»ហុីសុីងពេលនេះដូចបិតាដៃ100ដោយពេលនេះត្រូវបញ្ចូកបបរឲ្យកូនផែនឃ្វីនតូចផងមើលកូនផែនឃ្វីនតូចនេះទៀត
YOU ARE READING
សំណព្វស្នេហ៍ សំណព្វបេះដូង||𝐇𝐄𝐄𝐇𝐎𝐎𝐍
Short Storyយើងមិនអាក្រក់ដូចសាតាន់ទេតែបើពួកឯងធ្វើឲ្យប្រពន្ធរបស់យើងចេញទឹកភ្នែកយើងមិនប្រាកដទេថាយើងជាមនុស្សធម្មតាឬជាសាតាន់ទេ...
