Kuebiko: Bloody Truth

7. Martin

[[[PoV Martin]]]

"Oy Martin!" May sumigaw sa likod ko. Si Sinteya pala.

"Kilala na naman natin ang killer. Bakit di pa natin sabihin sa kanila?" Dagdag nya.

"Masyado pang maaga. Baka tayo ang isunod" sabi ko.

"Eh bakit tayo ang isusunod? Masasabi naman natin ah?" Sabi nya.

"Hindi tama ang gagawin natin. Kailangan natin ng tulong sa iba nating kaklase" sabi ko sa kanya.

Kaming dalawa ang nakakita sa lahat ng pagpatay. Maliban sa mga namatay sa school.

Si Tobias, Garry, Terrence at Luke. Kitang kita namin ang karumal-dumal na pagpatay nya. Hindi kami napapansin dahil mabilis kaming kumilos. Parang killer. Isang pikit lang ng biktima, pagkamulat mo nasa harap mo na. Masyado syang mautak. Kaya nyang pumatay kahit anong gamit ang nakapaligid sa kanya.

"Paano pag walang naniwala sa atin?" Tanong nya.

"Edi tayo ang mamamatay" natatawang awan kong sabi sa kanya. Alam kong last day ko na ito. Last day na namin ni Sinteya. Nakita na nya kami. Mautak eh.

"Sabihin na natin" sabi ko sa kanya at hinawakan sya sa kamay. Wish na hindi namin sya makasalubong, Makita.

"Tara" ngiti nya sakin at umalis na kami.

_______________________________

"SINTEYA NASAN KA NA BA?!" kanina pa ako nagsisisigaw sa labas ng inn. Sabi nya kanina pupunta lang syang CR.

Tumingin ako sa buong paligid. Umikot ang tingin. Tingin sa taas, Wala. Tingin sa baba, Dugo.

"Shit! SINTEYA NASAN KA NA!!" naluluha na ako. Paano namin masasabi kung wala sya? Di ko kaya kung ako lang mag-isa.

"Oy! Martin! Bakit nasa labas ka? 3:00 A.M. lang ah?" Sabi ni Felix sa akin.

"Eh ikaw? Bakit ka nasa labas?" Tanong ko din sa kanya.

"Maaga kaming nagising ng Tropa. Nag-uli uli kami. Actually kasama ko sila kanina pero nakita kitang sumisigaw kaya nilapitan kita. Bakit ka pala nasa labas?" Sweet amans. HAHA. Pero this 3 years. Madalas nya ako imikan. Totoo nga ang kasabihang "People Change" (wew. Kacheapan HAHA)

"Nawawala si Sinteya eh. Pupunta daw syang C.R. tapos di na bumalik" sabi ko sa kanya.