Kafamda ki stres ve sıkıntıdan dolayı biraz kestirip o an için unutmak istemiştim . Uyanıp saate baktığım da 21:00 civarıydı . Aklımda hep ya burada başıma birşey gelirse , ya çaresiz kalıp ailemin yanına döndüğümde beni istemezlerse .. Bu düşünceler aklımdan bir saniye bile olsun çıkmıyor . Ama ne olursa olsun pes etmek yok . Dayanmalıyım boşuna gelmedim ben buraya ! Aileme güçlü olduğumu , onların dediklerini yapmadan başarabilmeyi göstermem gerek . Acaba yarın nasıl geçecek ? Okulun ilk günü ne yapacağımı bilmiyorum . Annem olsaydı beni teselli edip sakinleştirirdi . Oda arkadaşım var ama o dış dünya ile bağlantıyı kesmiş bir şekilde . Geldiğimden beri sadece isimlerimizi sorduk . Sanırım o da kötü birşey yaşamış . Film yada dizilerde böyle oluyordu . Gerçek şu ki yalnızlığı şuan dibine kadar hissediyorum ...
