Wazig kijk ik om me heen.
Een kamer.
Een helder witte kamer.
Dat is wat ik zie!
Geen enkele tralies,
Geen tralies dat me gevangen houd.
Ik zat gewoon al die tijd gevangen in me zelf.
Gevangen in het duister dat heel die tijd door mijn hoofd slingerde.
Dat me gevangen hield.
Dat me verborgen hield voor de mensen die me zoeken,
En die mensen staan nu voor mijn bed.
Ze kijken me bezorgt en opgelucht aan.
Tranen springen in mijn ogen.
Glijden als natte parels langs mijn wang naar beneden.
Ben ik nu eindelijk bevrijd?
Bevrijd me...
S.O.S Jaron
JE LEEST
Bevrijd me #1
Short StoryHelp! Help me!! Maar niemand komt. Niemand hoort mij. Duisternis dwarrelt om me heen. Een diepe zwart die me blind houd. Houd me gevangen. Houd me vast in zijn ijzeren greep. Bevrijd me...Alstublieft! S.O.S Jaron
