Ik weet nu waarom ik gevangen zat.
Gevangen in het duister.
De mensen die me zo bekend voorkomen,
zijn mijn familie.
Mijn ouders.
Het meisje dat vaak als herinnering in me naar boven kwam is mijn vriendin.
Zij vertelde me waarom ik gevangen zat in het duister.
Het was door een ongeluk gebeurt.
Ik lag in een soort coma.
Een coma van duisternis,
Dat me gevangen hield om de pijn niet te moeten voelen.
De herinneringen die ik me niet kon herinneren.
Komt door de hersenschudding die ik heb opgelopen.
Ik voel me zo opgelucht.
Zo vrij.
Eindelijk ben ik bevrijd.
Bevrijd uit de duisternis,
die me de hele tijd in zijn ijzeren greep had.
Eindelijk bevrijd...
Dank je.... Jaron
JE LEEST
Bevrijd me #1
Short StoryHelp! Help me!! Maar niemand komt. Niemand hoort mij. Duisternis dwarrelt om me heen. Een diepe zwart die me blind houd. Houd me gevangen. Houd me vast in zijn ijzeren greep. Bevrijd me...Alstublieft! S.O.S Jaron
