Prologue
Madilim. Wala akong makita, kundi ang mga boses na naririnig ko lamang. Mga tawanan,na hindi ko alam kung saan galing. Tumakbo ako, at hindi ko namalayan na nahulog na lahat ng bitbitin ko, gusto ko ng tumakbo ng makakita na ako ng liwanag. Subalit may humihila sakin para kuwanin ang mga nahulog kong bitbitin, alam ko sa sarili ko na walang kwentang bagay 'yon pero ito ang bagay na pinahahalagahan ko.
Gulat akong naka kita ng isang mama sa harapan ko, edad 35-40 anyos. Sakabila ng ikabahala ko ito, may tuwa akong nararamdaman dahil panatag ako na matutulungan nya ako. Pero nagkamali ako, kinuwa nya ang lahat ng nahulog kong bitbitin, waring itatapon nya ito. Sa tingin ko'y hindi pa siya panatag sa ginawa nya, tinangka nya akong patayin sa sariling ako. Tumakbo ako ng mabilis na mabilis hanggang sa nakita ko na, na hindi nya na ako sinundan HE GAVE ME A WISDOM pero sa pagtakas kong 'yon naka kita ako ng liwanag, mga tao. Kaso, anong nangyari? Hindi ito ang gusto kong makita. Liwanag na nanggagaling sa araw at mga mapuputing bulak sa itaas ang nais kong makita, hindi ang liwanag na para bang pasapit na ang gabi. Ang mga taong masasaya at malaya yung tipong kabutihan lamang ang mga alam ang nais kong makita, hindi ang mga taong humahalakhak sa mga kasiyahang kasamaan.
BINABASA MO ANG
Photograph
RandomNaka ilan na nga ba akong bura o pag type. Ni hindi nga ko makabuo ng storya, Type. Backspace. Type. Ganito ang istilo ko, pero ipinapangako ko na may maibubuo akong istorya na may sense, lessons, advises, word of wisdom. At ito na nga may mabubuo n...
