☆Merhaba arkadaşlar☆
Biliyorum uzun bir zamandır hatta uzun zaman değil neredeyse yıllar oldu size kusura bakmayın demek isterdim ama diyemem çünkü bir çok kez dedim.. artık kusura bakmayın diyebileceğimi sanmıyorum.. ama yinede döyleyicem Kusura bakmayın...
Artık geri dönüm demek isterdim ama ben bile geri dönüp dönmediğimi bilmiyorum... bazen yazmak istiyorum, yazıyorum ama uzun değil bir iki cümle hatta kelime... neden yazamadığımı bile bilmiyorken size söyleyemem...
Diyorum ki hadi irem yaz artık birşeyler. Kendimi gaza getiriyorum. Ama unuttuğum için başa dönüp okumam gerekiyor. Okumayı bitirdiğimde kendime " ne yazmışım ya ben, çok saçma! Ben buna nasıl yeni bölüm ekleyeyim" diyorum. Hevesim kaçıyor. Yazmaya başladığım zaman ile şu anki yazım tarzım ve kafa yapım o kadar farklı ki önceki kitapların bölümlerini kendim yazmış olsam bile sanki başka biri yazmış gibi geliyor...
Kafa yapım, kişiliğim, tarzım o kadar değiştiki bana göre ne yazmam gerektiğini bilemiyorum... birşeyler ekleyemiyorum, düşünemiyorum... neyi neden yazdığımı çözemiyor, anlayamıyorum...
Belkide o anki ergen kafasıyla yazdığım saçma şeylere anlam koyamıyorumdur beni anlayışla karşılamanızı beklememem gerek ama sizden beni anlamanızı bekliyorum...
Tekrar diyorum kusura bakmayın ama lütfen, rica ediyorum..... Kusura bakmayın....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aspettando la notte( Geceyi Beklemek)
DiversosAisha küçüklüğünden beri yalnızdır. Yalnızlığının nedeni dışlanması değil ait hissetme mesindendir. Annesini, kendisini dünyaya getirirken kaybeden Aisha kendisini suçlayan babasıyla büyür ve bunun getirdiği acıyla içine kapanır. Roin: hey! Aisha! B...
