The Twilight Saga: Skyfall

Altijd

We zaten in de auto. Edward reed. Het was doodstil. Ik wou huilen maar ik weet nog steeds niet hoe je met dit lichaam huilt zonder tranen. Ik staarde naar de handen van Edward die om het stuur geklemd waren. We reden best zacht voor ons doen. Edward kwam uit zijn staar stand en keek me bezorgt aan. Hij zuchtte en zette de auto aan de kant. De anderen reden ons voorbij. 'Lief.' begon Edward. Hij pakte mijn hand. Ik schudde mijn hoofd en ging onregelmatig ademen. 'Ik kan dit niet Edward, het kan niet Renesmee, Jij. Het is allemaal mijn schuld. Ik-' voordat ik uitgepraat was kuste hij me. Ik werd er iets rustiger van. Hij trok me van mijn stoel af en schoof me op hem. 'Ik hou zo veel van je Bella. Ik heb zo lang op je gewacht.' ik schudde mijn hoofd. 'En zo snel al weer voorb-' hij kuste me weer om de woorden niet over mijn lippen te krijgen. 'Bella dit komt goed. Vergeet niet tussen ons zit het goed. De rest is allemaal klote.' ik glimlachte en kuste hem weer. Het was een hevige kus. Dringend alsof dit de laaste keer was dat we het konden doen. Hij legte zijn hand in mijn nek en de ander schoof over mijn rug heen. 'Edward dit is geen goed idee.' mompelde ik. Hij luisterde niet. Ik wou het zo graag. Maar na een minuut mompelde ik zijn naam weer tegen zijn wang. Hij keek me doordringend aan en schoof zijn handen op mijn rug naar mijn heupen en trok me tegen zich aan. 'Altijd.' fluisterde hij. Ik gaf hem een klein kusje waardoor ik naar meer verlangde. Ik legte mijn voorhoofd tegen die van hem. Hij zakte onderuit en trok me mee. Hij kuste mijn kaaklijn, wangen en hals. 'Altijd.' fluisterde ik terug.