Chapter 7 - Our Alone Time
Pagkatapos nilang kumain ay pumunta sila sa third floor at tinuruan nila si Jacob maglaro ng basketball. Na mention kasi ni Gab na siya yung MVP sa school nila doon sa States. Oo nga pala, nakikisabay na sa amin si Gab kaya parang close na kami.
Habang nasa taas sila ay nagvolunteer akong maglinis sa kusina kapalit sa pag e-entertain nila sa kapatid ko. Nag-insist sila na sila yung maglilinis kasi nga ako daw yung bisita, eh nag insist naman ako na ako na ang bahala.
So naglaro nalang kami ng rock, paper at scissors ni Heath para ma solve na yung aming problema. Ako naman yung nanalo so wala na silang magagawa.
Kinuha ko yung empty pizza boxes at hinanap yung garbage bin. Asan kaya yun?
Bigla akong nagulat nang may biglang may kumausap saakin sa likod ko.
"Give me that,"
"Ay skittles! Dean ikaw lang pala 'yan. Wooh, nagulat ako dun ha!" sabi ko nang mahulog ang pizza boxes sa sahig ko. Hindi ko sinasadya kasi ginulat ako ni Dean -__- Akala ko naman eh sumama siya sa taas.
Lumapit naman si Dean sa akin at kinuha yung boxes na nasa sahig with a smirk. Siya pa yung galit eh kasalanan niya naman talaga -__-
"Ako na," sabi ko at lumuhod sa sahig para kunin yung kalat na ginawa ko.
"No, it's okay. Just sit down since you don't know the place that well yet -__-" utos ni Dean. Okay fine. Sabi niya eh. May point naman siya.
Umupo ako sa kitchen stool na nasa tapat ng kitchen counter habang tinignan ko kung saan niya nilagay yung basura. Tinandaan ko rin kung saan siya kumuha ng broom at dustpan. Kanina lang eh parang may sakit siya, ngayon eh parang okay lang naman siya.
Habang siya ay naglinis ay tinitigan ko siya. Finold niya yung sleeves ng sweater niya sa kanyang elbows. Hot niyang tignan. While hinuhugasan niya yung mga plates ay tinitigan ko yung mukha niya. Parang may something. Parang may purple na make-up yung nasa baba ng jaws niya.
"Dean, tanong ko lang ha? Nagma-make up ka ba?"
"What?" sagot niya while rinsing the plates nanaman with water.
"May purple make-up below your jaw kasi,"
Hinawakan niya yung below sa jaw niya kung saan may make-up at nag smirk.
"It's a bruise, not make-up, -_-" sabi niya with a smirk nanaman. Bruise? 'San niya nakuha? Nabangga siya sa poste? -_-
"I had a fight," sagot niya so suddenly as if binasa niya yung mind ko. Ha? Fight? Kay sino?!
"If you're wondering who did this to me, well, it's what gangs do." simpleng sabi naman niya. Hindi naman ako nag tanong -__- So nakipag-away siya sa ibang gang?
"Yes, I fought with another gang," sabi nanaman niya. Mind reader ba siya? Ba't niya sinasagot yung mga tanong ko na iniisip ko? Hmmm.
So kaya pala natagalan siya kanina sa pagdating namin ni Jacob. Gets ko na. Pero okay lang kaya siya? Nasaktan ba siya? Gusto ba niya ng gamot?
Teka, ba't ba ako concerned eh parang wala lang sa kanya yung bruise niya -__- Bigla naman niyang pinunasan ang basa niyang kamay gamit ang kitchen towel. Binaba niya naman ulit yung sleeves ng sweater niya. Tapos na siyang maglinis, bilis noh?
"Aren't you feeling cold?" sabi niya while resting his hands on the kitchen counter and faced me. Hot niya talagang tignan *_*
After niyang mag ask nun eh bigla naman akong naginawan. Air conditioned kasi ang lahat ng parte ng bahay nila so hindi mainit gaya sa labas.
BINABASA MO ANG
The Princess and the Heirs - #Wattys2015
Teen FictionGretel Audrey Esperanza. Sabi nila siya daw si Miss Perfect kasi she's got the three B's. Brains, beauty and the body. She's also got the money. But that's what they think. Since all girls school ang pinapasukan ni Gretel, sa tingin niyo kaya na nak...