İnsanları tanımak kimse için kolay değil . Olmaması da normal bence. Eğer insanlar da hayvanlar gibi , basit olsaydı sadece bir hareketiyle kur yapmak istediğini, bir hareketiyle seni gerçekten sevip sevmediğini anlamak bu kadar kolay olsaydı.Yani iki yüzlü olmasaydık ve sadece spesifik yani belli hareketlerle birbirimizi anlasaydık ; aşk işleri, arkamızdan çevirilen entrikalar hala hayatımızda olur muydu? Pek zannetmiyorum.
Mesela karşımda perdeye zıplamaya çalışan kedime bakıyorum . Tek amacı uçan sineği yakalamak .Üstünde fazla düşünmüyor. İçgüdüsel : içinden sineği yakalamak gelmiş o da yakalamaya çalışıyor o kadar.
Biz insanlar ise o kadar karışığız ki. Yüzüne günlerce , haftalarca falan değil belki de çok daha uzun zaman boyunca iyi davranan bir insanın arkandan yaptıklarını duyduğunda hissettiğin hayal kırıklığını bir filin hissettiğini sanmıyorum mesela veya delicesine bağlandığın ve o olmadan yaşayamam dediğin çocuğun aslında başka bir kızla daha en az senin kadar 'samimi' olduğunu öğrendiğinde içine oturan yumruyu bir orangutanda sık sık gözlemleyebileceğimizi zannetmiyorum.
Neyse Animal Planet olayına başladım. Belgesel çekimine geçmeden önce konuyu daha farklı yollarla anlatmaya çalışayım.
Bir insanı her zaman iyi sanarsınız kötü çıkar demiyorum . Kötü olduğunu düşünürken iyi de çıkabilir tabii. Ama bunu bu kadar büyük iki kavrama ayırmak yanlış. Yani iyi ve kötü :kime göre neye göre? , diye düşündürtüyor insana .
Peki ya siz insanları nasıl tanıyorsunuz?
