Kumsal

2.Bölüm

Debelenmeme rağmen hala aşağı doğru ilerliyordum. Nefesimi tutmadığımdan burnum sızlamaya başlamıştı. Kulağım uğulduyordu ve gözlerim kapanmaya başlamıştı. Gerisi koca bir karanlık .

Gözlerimi açtığımda kumların üzerinde yattığımı farkettim.

"Uyandı uyandı !" Diye sesler yükselmeye başlamıştı

Yanımda oturan bir çocuğu farkettim.

"Kim beni aşağı doğru çekti!" Diye ciyaklamaya başladım

"Ben" dedi sağıma döndüğümde oturduğunu gördüğüm çocuk.

"Manyak mısın sen ya?! Öldürüyodun beni"

"Kızım abartma şaka yapıyorduk işte"

"Şaka. Hah! Öldürüyodun diyorum öldürüyordun gerizekalı!"

"Uzatma işte yanlış kişinin bileğimi tutmuşum . Benim bi ismim var Kerem. O gerizekalı lafını yedirtmeden sus . "

"Ya hem suçlu hem güçlü şuna bak!"diye iğrenç bi ses tonunda konuştum. Kendimden iğrendim be

İsminin Kerem olduğunu öğrendiğim çocuk yanımdan kalkıp ilerledi. Bende çevredekilerin yardımıyla odaya doğru yürüdüm.

Odama girip duş alıp kendimi yatağa bıraktım. Aşırı yorgun hissettiğim bedenim kendini uykuya bırakmıştı.

"Seni hiçbir zaman sevmedim Defne. Senden nefret ediyorum. "

"Ben ne yaptımki sana ? Seni çok sevmekten başka ne yaptım ben? "

"Bana değer vermen hataydı. Bedelini bedeninle ödeyeceksin" demişti elindeli bıçakla yanıma yaklaşarak

"Lütfen , lütfen Mert bana bunu yapma " bıçağı kaldırarak kalbime doğru hizaladı. Ve kalbime doğru hızla bir yol aldı.

Yatakta ter içinde uyandığımda kenarda duran şişeden 1-2 yudum güçlükle su içebildim. Bu kadar saçma kabus görecek kadar ne yaşadım ki sanki ben? Saçmalamayı bırakarak otelin lokantasına doğru ilerledim.

Kapıdan içeri girdim ve köşeye doğru bir masaya oturdum. Siparişlerimi verdikten sonra sosyal medya hesaplarımda dolandım.

-Whatsap (Cansu)

"Bizi unuttun sanırım hanımefendi. "

"Çok yorgun bir gün geçirdim sorma. Yarın telefonlaşırız şimdi pek halim yok"

"Peki canım "

İnstagramda gelen takipçi isteklerini kabul edip anasayfada dolanmaya başladım. Hey bir dakika! Bu kızın Mertin yanında ne işi var! Beraber sarmaş dolaş resimlerini koymuşlardı. Mert benimle bırak resim çekinmeyi instagrama bile koymazdı ki!

Hızla lokantadan çıkıp sahile doğru yürümeye başladım. O kızda benim gibi sarışındı gözleri benimkinin aksine kahverengiydi. Benim ne eksiğim vardıki ondan?

Kumda bıraktığım ayak izlerini izleye izleye ilerledim. Kumda bıraktığım izlerde kalpte kalan izler gibi miydi? Bir su alıp götürüyor hepsini birden. Siliyor tüm izleri. Kalpte de böyle miydi gerçekten? Kuma bastığımızda kum etrafa saçılıyor ayağımızın altında kayıyor. Ama yeri belli en azından değil mi? Saçılsada bulunduğu yer belli en azından. Kaçıp gitmiyor sonuçta. Kumsalın en güzel yönüde bu aslında. Sen üstüne bassanda o ordan gitmiyor. "Birazdan Mahmut Tuncer e geçiş yapacaksın " diye bağırdı iç sesim. Evet biraz tuhaf düşüncelerim olabilir ama bol kitap okuyucusu olarak herşeyi birbirine yorumluyorum.

3 yıldır onu seviyorum ve 1 senedir çıkıyoruz. Ah pardon dilim sürştü. Çıkıyorduk. O beni aldatmadan önce bir ilişkimiz vardı. Şimdi o bulduğu kızla olan ilişkimizi kökünden söktü. Benim güvenimi sarsan bir adamdan daha ne isteyebilirim ki? Beni gerçekten sevmişmiydi? Daha doğrusu hiç sevmiş miydi?

Dalgaların eşliğinde yürümeye devam ettim. Belkide bugün sabah dibe doğru çekildiğimde gerçekte ölmem gerekirdi. Ölseydim acılar çabuk geçer miydi?

Dalgalara göz yaşlarım karışırken ilerledim. Deniz solumdaydı. Sağıma döndüğümde bir kızla oğlanın sarılışını gördüm. Mertte böyle sarılıyordu bana. Ama şimdi noldu? Şimdi bana sarılan tek şey geride bıraktığım anılar ve acılar.

İlerde kayalıklar vardı. Oraya doğru yürümeye başladım. Gerçekten ölmem daha iyi olabilir. En azından yaşantılarımı bırakırım, Mert benden tamamen kurtulur. Abim söylenmeden yaşar. Annem ve babam fazla yükten kurtulur.

Düşüncelerime aldırış etmeden kayalıklara tırmanmaya başladım. Yarısına kadar tırmanabilmiştim. Bir adım daha attıcaktım ki ayağım takıldı.

Gerisi kocaman bir boşluk.

Arkadaşlar lütfen beğeni ve yorumlarınızı belirtiniz :)