Aşık Katil

A.K •3•

MEDYA:GRUBUN GERİ KALANI

Çağan la birlikte arabada olan o esmer çocuk. Neydi adı?? Okay..
Ağzı yüzü dağılmış kafasını öne eğik duran bir adet Okay ve ensesinden onu tutan bir adet Poyraz İLDEN. Ah tabi siz bilmiyorsunuz nüfusum Poyraz abi üzerine.
Poyraz abi bana baktığında "Abii... "dedim benimle birlikte başka bir sesde "Patron..." demişti aynı şaşkınlık tınısıyla. Şaşkınca kafamı çevirdiğimde o da bana bakıyordu.

"Noluyo lan burda noldu bu kıza." diye bağırırken elimde Okay'ı yere fırlatıp başımda dikilen Çağan'a doğru yürümeye başladı. Ayağımında acımamasını fırsat bilerek ayağa kalkmaya çalışsamda üzerime basında ayağıma saplanan ağrıyla acıyla inleyip yerime geri oturdum.

Poyraz abi aniden yönünü değiştirip bana doğru koşar adım geldi ve telaşla "Noldu?" dedi. O benim yanıma geldiğinde diğer yanıma da Okay ve Çağan yerleşmişti. "Sakinn ol bişey yok.." dedim. Daha sonra çenemle Okay'ı işaret edip "bu çocuğun hali ne ?" diye sordum.

"Telefonunu defalarca aramama rağmen açmadın tam dışarı çıktım elemanlar geldi. Motorunu bunun altında görünce deli oldum. Sana bişey yaptı zannettim sonuç bu.." dedi o zamn telefonumun motordaki çantamda kaldığı aklıma geldi.

"Motor da kaldı" diyip masum bakışlar atarken içeriye giren Doktorla bütün dikkat onun üzerine toplandı.
"Küçük hanımın çıkış işlemleri hazır-gözleri Poyraz Abi yi bulunca - Poyraz Bey " diye ekledi. Tıpkı onun beni bulduğu gün ki gibi olmuştu.
Doğruşacağım sırada önüme uzanan el ile gülümseyip kafamı kaldırdım Poyraz abi göz kırptığında onunda aynı şey düşündüğünü anladım. Elini tutup yatakta doğruldum ve yerdeki ayakkabılarımı giydim. Daha sonra kalkıp koluma girdim ve yavaş adımlarla ilerlerlemeye başladık.
Hastanenin önüne çıktığımızda Poyraz abinin Audi'sini gördüm. O şöför koltuğuna yerleşirken bende yanındaki koltuğa yerleştim.
Poyraz abi arabaya binmeden önce arkamızda kalan Çağan ve Okay'a bakarak" Sizde bize gelin." Dedi ve arabaya yerleşti.
Evin önüne geldiğimizde yeniden koluna girdim ve yavaş adımlarla yürümeye başladık.
Salona girdiğimde kendimi koltuğa bırakıp kafamı geriye attım. Kafamı kaldırıp gözümi açtığımda karşımda oturan iki kişiyi farkettim.
Birinin saçları boyaydı bu çok belliydi beyaz tenliydi ve kaşında bir piercieng vardı. Diğeri ise kumraldı. Çağan ve Okay içeriye girdiğinde bana bakan çocuklar hemen kafalarını onlara çevirdiler gelenlerin arkadaşları olduklarını görünce hemen yerlerinden fırladılar ve yanlarına gittikler.
Saçı boya olan Okay 'ın koluna girerek "İyi misin?" Diye sordu fakat garip bir aksağanı vardı ve çok hoştu.
Kalktıkları koltuğa Okay'ı da alıp otururlarken Çağan'de hemen yanlarındaki tekli koltuğa kuruldu.
Poyraz abi de gelip benim yanıma oturunca "Hanife ablaaa" dedim gülerek. Koşarak yukarıya çıkan Hanife Abla yı gördüğümde gülümsemem dahada yayıldı. Hanife abla saniyeler sonra elinde pnsuman malzemeleriyle geldi.
Okay'ın oturduğu koltuğun karşısına geldiğinde kimse kalkmayınca kumral olanı kolundan tutup kaldırdı ve "Oğlum pansuman yapıcam kalksana!! " diye çemkirdi.
Çocuk buna şaşırsada Poyraz abiyle ben kahkaha atmıştık. Ben eve ilk geldiğimde hergün aynı şeyi Poyraz abiyede yapıyordu.
Daha sonra onlar iş hakkında konuşmaya başlamışlardı adım geçtiğinde dikkatimi oraya veriyordum sadece.
Anlaşılan bu akşam o itin barına gidiyordum.
Hiçbir sorun yokken hunharca çalan kapı tüm dikkatleri üzerine toplamıştı.