Secret Recipe [ Ongoing ]

Kabanata 23

— Outdoor —

W: This Chapter is R18.

Matapos akong gamutin ay gumayak na kami paitaas ng bundok, konting lakad nalang naman yung ginawa namin since medyo malapit na daw yun kung saan ako ginamot.

Ngayong gabi, kakatapos lang ng kwentuhan ng mga kaklase ko at halos lahat na sila ay nagpapahinga ng lumabas ako ng sarili kong tent at kasalukuyang nakaupo sa tabi ng upo habang pinagmamasdan yung buwan na napapaligiran ng mga bituin.

Malamig din sa pwesto ko dahil sa maganda ang simoy ng hangin maging yung mga malalaking puno ay nagsisipagsayawan din sa lakas, napapikit ako ng marahan habang dinadama yung mabangong simoy ng hangin ng may maramdaman akong may tumabi sakin.

Noong una ay akala ko guni-guni lang o hangin na pawang gawa gawa lang pero ng magsalita ito ay don nako napadilat. Hindi dahil sa nagulat ako or something na may hindi ineexpect na gising pa ng dis-oras ng gabi pero, mas nagulantang ako ng makilala yung boses palang.

Boses palang yung naririnig ko ay kilalang kilala kona agad kahit pa hindi kona ito titigan pa o harapin ay alam na alam kona agad kung kaninong boses galing yun.

No other like....

"It's curfew time, why are you still up?" Zevana asked.

Humalukipkip ako bago ko siya harapin, nakaupo na siya sa tabi ko habang naka-angkla patalikod yung dalawa niyang mahahabang braso at seryosong nakatingin sa palagid kung nasan yung view ng magandang tanawin.

Kahit kasi gabi ay kitang kita mo yung mala probinsyang lungsod kung nasan kami ngayon, san nga ulit yun? Mount forest? Ah basta ayun yung tawag nila don kasi sa likod daw nito ay may daan papuntang lawa at gubat, hindi ko lang alam kung alin don ang totoo.

Gabi na kasi, gusto ko rin sanang lumibot kaso baka kagalitan ako ng Dean kapag kung saan saan pako naparoon gayong dapat ay nagpapahinga narin ako tulad ng iba.

"Why?" Tanong ko naman na hindi ko alam bat ko naitanong sa kanya.

"What why?" She ask back.

Umayos ako ng upo at ibinaling yung tingin ko sa unahan dahil heto na naman yung malisyoso kong isipan na kung ano ano na namang iniisip dahil kasama ko na naman siyang muli ng kaming dalawa lang.

Fuck it! I really hate this mind.

"I mean... why did you ask why im still up?" Wala sa sarili kong tanong sa kanya pabalik ulit.

Malay koba, pabalik balik lang din yung tanong naming dalawa sa isa't-isa. Feeling awkward ulit ako kahit pa dapat ay hindi ko naman iyon maramdaman.

"Because it's curfew time and you should be resting now just like your classmate and other students did." She said.

"E sa hindi ako makatulog." Pilosopo kong sagot sa kanya.

Nabastusan yata siya sa sagot ko kaya napatingin siya sakin ng masama, sa madilim na sulok ng paligid ay nandon yung mailaw at maganda niyang mga mata na nagrereflect din sa salamin ko.

Her eye color was pure and peacefully, a dark violet color.

How pretty.