HİÇ BİTMEYEN DOSTLUK Andrea ve Rex

AARON'UN SIRRI

 -Anne baba komşumuz köpekleri kaçıran bir hırsız!!!

-Hav hav hav hav hav!!!

Biz böyle bağırmaya başladığımızda annem ve babam hemen yanımıza geldiler. Hemen durumu anlatmaya başladım.

-Anne baba biz yukarıdaki kıra Rex ile oynamaya gidecektik. Derken Aaron'ın sesini duyduk. Eve yaklaşıp baktığımızda ise içeride birsürü köpek vardı ve onlara işkence ediyordu. Derken Rex havladı ve oradan kaçmak zorunda kaldık.

Ben soluk soluğa kalmıştım. Rex de ben bunları anlatırken hala havlamaya devam ediyordu. Babam söze girdi;

-O zaman gidip yeni komşumuzu ziyaret edelim.

Annem ,babam, ben ve Rex Aaron'un evine gidiyorduk. Acaba nasıl bir manzara ile karşılaşacaktık. Zavallı köpekler kim bilir ne kadar acı çekiyorlardır.

Böyle düşünürken Rex gözüme çarptı. Ya Rex de öyle bir adamın eline düşseydi. Ben böyle düşünürken Aaron'un evine varmıştık bile babam kapıyı tıkladı. Komşumuz Aaron kapıyı açtı.

-Merhaba! Bu ne büyük bir sürpriz böyle. İçeri buyurmaz mıydınız?
Babam söze başladı;

-Merhaba Aaron. Bizim kız ve köpek bu sabah bir şey görmüşler de onu soracaktım.

-Ne görmüş bu tatlı kız ve bu şirin köpek?

-Senin burada köpeklere işkence yaptığını görmüşler .

- A a siz ne söylediğinizin farkındamısınız. Ben köpekleri çok severim. Bunu bir hakaret olarak sayıyorum. Küçük kızınız ne gördüyse bence yanlış görmüş buyurun eve bakın hiç köpek var mı?

Babam eve girdi ve hemen geri çıktı. Çıkarken de çok sinirliydi. Ve konuştu;

-Gerçekten de hiç köpek yok. Özür dileriz Aaron. Kızım da birdaha asla yalan söylemeyecek. İyi akşamlar.

-iyi akşamlar

Eve dönüyorduk. Babam eve dönene kadar hiç konuşmadı. Ama gözlerinden okunuyordu ne kadar sinirli olduğu. Ama ne yapabilirim. Ben ve Rex gerçekten de gördük köpeklere eziyet ediyordu. Bu sırada eve varmıştık. Babam eve girer girmez konuşmaya başladı;

-kızım sen niye böyle yapıyorsun. Beni Aaron'ın yanında ne kadar küçük düşürdüğünün farkında mısın? Neden yalan söyledin bana. Derdin neydi!!

Babam çok sinirli bir adamdı. Bu sözleri söyledikten sonra elini kaldırdı. Bana vuracaktı. Onun en sevmediği şey yalandır. Ve benim de yalan söylediğimi düşünüyor. Babam bana elini kaldırdığı sırada Rex önüme geçti. Ve havlamaya başladı. Babam daha çok sinirlendi.

-Bu köpek geleli sen iyice yaramazlaştın. Yeter!!! Artık bu köpek evde yaşamıyor gitsin kulübede yaşasın!

Dedi ve Rex'i zorla dışarı çıkarmaya başladı. Rex benden ayrılmak istemiyordu. Ben ise babama yalvarıyordum;

-Baba lütfen Rex'i dışarı çıkarma. O dışarıda üşür. Hem bensiz ne yapar o soğuk kulübede!!

Bir yandan da ağlıyordum. Babam bir kere sinirlendim mi hiç kimseyi tanımaz.Rex'i dışarı çıkardı. Ve bana da odama gitmemi söyledi. Annem beni odama götürdü ve yatırdı. Ama ben odamın penceresinden Rex'i gözlüyordum. Üşüyor gibiydi. Çok üzülüyordum. Uyuyakalmışım. Sabah uyandım ve hemen Rex'in yanına koştum. Ama Rex yerinde yoktu. Kulübede bir tuhaflık vardı. Sanki burada bir kavga olmuş gibi. Sanki biri Rex'i zorla götürmeye çalışmış gibi kulübesinin hemen arkasında da bir şey vardı. Bir kolye üzerine de A yazıyordu. Hemen anlamıştım zaten;

-Aaron!!