Alara(gerçek ailem)

11.bölüm

Yazardan

Yaklaşık 1 saat geçmişti ve Alara uyanmaya başlamıştı.Annesi farkedince hemen herkes gözlerini daldığı yerden kaldırıp Alara'ya baktı.
Alara:Anne ben kabus gördüm dimi yürüyebiliyorum yok öyle bir şey.
Annesi ne diyeceğini şaşırmış vaziyetteydi anneydi o ve onun canının canı yanıyordu.

Alara

-Anne bir şey desene yalan desene.
Babam:Kızım sakin ol bak bu günlerde geçicek babacım.
-Ne yani gerçek miydi?

Bora

Alaram benim güzelim gene kriz geçiriyordu.Ve biz hiçbir şey yapamıyorduk.Kendimi toparlayıp hemen yanına gidip sarıldım.Benim güzelim kokumu alınca anladı kim olduğumu hemen sarıldı.İç çekişleri o kadar canımı yakıyordu ki bir kez daha onu koruyamadığım için nefret ettim kendimden.
-Güzelliğim sakin bebeğim bak hepimiz burdayız seni bırakmayız bunun da üstesinden gelicez tamam mı?
Alaram:Abi neden ki neden oldu.
Abi dedi dimi o bebeğim benim özür dilerim ama elimden gelenin fazlasını yapacağımdan emin ol.
-Bebeğim zamanı geri almayı o kadar isterim ki ama olan oldu değil mi bizim şimdi güçlü olup bunu atlatıcağımıza inanmamız lazım sil bakıyım o boncuk gözlerini.
Alaram:Haklısın abi ama olmuyo ki.
O kadar tatlı demişti ki sanki 17 yaşında değil de 5 yaşında bir kız çocuğu vardı karşımda.
-Biliyorum abicim ağla bağır çağır haklısın ama güçlü olucağına bir söz istiyorum senden tamam mı?
Alaram:Tamam söz abicim ama bırakma beni beraber uyuyalım.
-Tamam bebeğim uyuyalım hadi bakalım.

Alara
Ertesi gün

Eve gidicektik.Daha fazla burda kalmak istemediğim için hemen halletmişlerdi.Şimdi de annem bana getirdiği kıyafetleri giydiriyordu.İşi bitince babamlara seslendi.Babam hemen gelip kucağına aldı beni utanmıştım.Bunu anlayan babam beni öpüp gözleriyle böyle birşey olmadığını hissettirmişti bende kafamı omzuna koyup uyumayı tercih etmiştim.

30 dakika sonra

Eve gelmiştik.Hala Mardin'deydik annemler istersem hemen geri dönebileceğimizi söylemişti ama ben istememiştim.Ve konağa gelmiştik.
Dedem:Oy benim güzel torunum gelmiş.
Dolu gözlerimle.
-Dedeeee çok özledim seni.
Dedem hemen anlamıştı neden gözlerimin dolduğunu.
Dedem:Güzel torunum doldurma bakıyım o güzel gözlerini geçicek elimizden geleni yapıcaz gül bakıyım görmeyim seni böyle.
Haklıydı herkes elinden gelenin fazlasını yapardı.Ki şu an da yapıyorlardır da o yüzden rahattım.Ve evet kabullenmiştim. Ve güçlü olmam lazımdı Bora abim haklıydı.Ona artık abi dememin zamanı gelmişti değil mi?
Hepberaber oturup yemek yedik.
Agir abi bana bakıyordu.Ona döndüm bende.
-Agir abi noldu orda bence artık konuşmamız gerek.
Herkes bana değişik bakıyordu.
-Öyle bakmayın bana iyiyim ve öğrenmeye hakkım olduğunu düşünüyorum.
Herşeyi en ince ayrıntısına kadar anlatmışlardı.
-Agir abi gelir misin yanıma.
Hemen gelmişti.Ve ona kocaman sarıldım.Tabi bunu beklemediği için bir şok oldu ama hemen toparlayıp o da bana sarıldı.Ve onun kulağına.
-Kötü hissetme lütfen seni suçlamıyorum olacağı varmış.
Agir abim:Özür dilerim benim suçumdu.
-Lütfen kendini suçlama gerçekten seni suçlamıyorum.Beni odama götürebilir misin?
Hemen kafasını salladı ve beni kucağına aldı.Bunu gören herkes bir an bize baktı bir şey oldu sandılar.
-Bakmayın öyle olmadı bir şey odama çıkmak istedim sadece.
Annem:Tamam kuzum birşey olursa hemen seslen bize tamam mı.
-Tamam annecimmm.
Odama çıkınca rahatladım zaten üstümde eşofman takımı vardı.Üstümü değiştirme gereği duymadım.
Ve kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.

Akşam yemeği

Aşağıdan çok ses geliyordu.Anneme seslendim bende.
Annem:Yavrum uyandın mı.
Bu soruyu hiç anlamadım bugüne kadar uyanmasam nasıl çağırabilirim ki.
-Evet annecim.Biri mi geliyo aşağıdan koşuşturma sesleri geliyo.
Annem:Evet kuzum aile dostumuz olayları duyunca geçmiş olsuna geliyo.
-Keşke uyandırsaydınız annecim hazırlanırdım.
Annem:Ben yardım ederim şimdi sana bebeğim.
Hemen bana kıyafet çıkardı çok güzel bir takımdı.
Annem hemen beni giydirdi,saçımı yaptı.Ve hazırdım.
Bora abim geldi.
Abim: Bebeğim bu ne güzellik aşağıya inmesen mi acaba.
-Yaaa abii.
Abim:Tamam tamam sustum.

Beraber aşağıya inmiştik.Misafirler gelmişti.Bir çocukla göz göze geldik.Çok güzel gözleri vardı.Orman gözlü çocuk dedim içimden.Ve babam beni görünce hemen tanıtmaya başladı.
Babam:Bak kızım aile dostlarımızı tanıtıyım sana bu benim en yakın arkadaşım Kerem amcan,karısı beste ve oğulları Bartu,Keremin annesi Aysu ve son olarak babası Berkan .
-Tanıştığıma çok memnun oldum.
Beste abla:Bende güzel kızım çok geçmiş olsun çok üzüldüm duyunca.
-Teşekkür ederim beste abla.
Beste abla:Ne demek güzelim.Bak bu da benim oğlan Bartu bahçeye geçip tanışın isterseniz.
-Şey tabi olur.
Bartu bir anda gelip beni kucağına aldı.Çok utanmıştım.
Bartu:Utanmana gerek yok.

Veeee sonnnn...

Nasıldı bakalım bölüm.

Kitabımıza bir aday girdi.Daha tanımadınız ama bence çok seviceksiniz.Aşağıya karakteri koycam.
Yıldıza basmayaa ve yorum atmayı unutmayınn⭐️

Veeee karakterimizzz

Gözleri yeşil gibi düşünün.

Kızımızın giydiği