FINAL CHAPTER
March 16, 2018 1:18 pm
"Mom, saan tayo pupunta?"
"kay daddy mo"
(smile)
Hi, I'm Justize Garcia. It's been 5 years but still ... i cant move on.
March 16, 2013. 38 days nalang ang itatagal ko sa mundo noon pero dahil sa taong minahal at nagmahal sakin ng lubos patuloy pa rin akong nabubuhay ngayon at binubuhay ang naging bunga ng aming pagmamahalan.
Buo na ang desisyon ko na hindi na ko magpapaheart transplant at hihintayin nalang na malagutan ako ng hininga pero dahil sa lalaking minahal ko, heto ako't buhay pa rin
FLASHBACK
March 16, 2013
dalawang araw na ang lumipas matapos ang matagumpay na operasyon at simula din nung araw na yon, di ko na nakita pa si Axile
"oh, Justize. gising ka na pala! gusto mo ng tubig?"
"Divine"
"hm ?"
"nasaan si Axile? gusto ko siyang makita"
biglang napahinto si Divine. Dumaan ang katahimikan sa pagitan naming dalawa.
Humarap siya sa akin at hinawakan ang dalawa kong kamay.
wala pa siyang sinasabi pero nakakadama na ko ng takot
"Justize, bago ka operahan ... tinanong mo kung sino yung donor diba?"
biglang tumulo ang luha sa mata ko.
"uhmm ... yung donor ... ay si Axile"
tuluy-tuloy na ang pagtulo ng luha ko at palakas na rin ng palakas ang hikbi ko.
gusto kong alisin ang puso niya sa katawan ko at ibalik sa katawan niya.
"siya ang nagdecide nito Justize. Binilinan niya ko na wag sabihin sayo, hintayin ko muna daw bago ka makarecover"
inabot sakin ni Divine ang isang notebook.
"pinapabigay niya"
it's a diary.
nakasulat doon lahat-lahat. simula sa mom niya hanggang sa happy moments naming dalawa.
END OF FLASHBACK
sa sementeryo
"Axile, sorry ah. ngayon lang kami nakadalaw. Nakakainis ka kasi eh, hindi ka man lang nagparamdam"
"mom?'
"ah, nak ... say hi to your ... dad"
"my dad? is he?"
"yah, namatay siya nung nadito ka pa lang sa tummy ni mommy"
"so, hindi niya po ako nakita?"
"hindi na"
"bakit po ba siya nanjan?"
"dahil binigay niya sakin ang heart niya kaya nandito na siya ngayon sa loob ng katawan ko"
pagkatapos ng operasyon ko, lumipas ang ilang linggo saka ko lang nalaman na buntis pala ako. kahit papano, natuwa ako dahil may naiwan paring Axile sakin.
Niyakap ko siya tapos nagpalipas lang kami ng ilang minuto at umalis na rin kami kaagad
"let's go, Axile. malelate ka na sa school"
"yes, mom. bye, dad!"
"bye ... Axile!"
END
THANKS FOR READING !
BINABASA MO ANG
My "PRECIOUS MEMORIES"
Romance“Being alone means you’re lonely” Lumaki akong nag-iisa at umaasang mamamatay ako ng may kasamang maganadang alaala Pero… Hindi ko akalain na ang alaalang yon ang magpapanitili sa akin sa nakaraan Hihilumin ang puso kong sugatan pero maiiwan par...
