February 18, 2013 7:55pm
I open the door of my house. Turn on the lights. Get water in fridge. Take off my uniform then sit and sigh.
“Mom, how are you? It’s been 3 years but still … I can’t move on”
Flashback
March 22, 2010
“Oh, are you the son?”
“Yes”
“Where’s your father? I need to talk to him regarding sa condition ng mother mo”
“sakin niyo nalang po sabihin”
“But—“
“I don’t have a father … kaming dalawa lang ni mommy”
“i-is that so? Im sorry”
“How’s my mom?”
“Ah, it’s hard to say but … I need to”
Tiningnan ko ang mukha ng doctor. Nang magtagpo ang mata naming dalawa, bigla akong nakadama ng takot.
“ang mommy mo … ay may heart cancer. Malala na ang sakit niya pero kaya parin siyang sagipin ng heart transplant”
“Can I give her my heart?”
“Y-yes, but you need a large amount of money for the operation. Pag hindi agad naisagawa ang operasyon sa loob ng 5 months …”
Drip drip (tear drops)
I need hundred thousand pesos para makasama ko pa ang mommy ko so I decided to work nonstop. I was 15 years old nang magsimula akong magtrabaho. Hindi na ko pumapasok sa school simula non. I need my mom, siya nalang ang meron ako.
After 4 months, nakaipon na ko ng sapat na pera para sa operasyon niya.
“Doc!”
“Oh, mr. ramos, you still here? Akala ko nasa morge ka na ?”
“Ha?”
The doctor look at me while wearing the face na nagtataka, the same as me.
“What do you mean?”
“H-hindi m,o alam?”
Dumaan ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Samantalang ako, pabilis ng pabilis ang heartbeat ko at natatakot sa susunod na sasabihin ng doctor.
“Just a minute ago, your mother … died”
End of flashback
Since that day, kinamuhian ko na ang mundo , ang mga tao. Hindi ba pwedeng mabuhay nalang ng walang puso? I really hate my life, my destiny. All of me, I really hate myself!
After a month, nagdecide na rin akong pumasok sa school tutal wala naman ng babalik even if mag sulk pa ko habang buhay.
Pagpasok ko sa room, wala paring nagbago simula nang umalis ako. wala silang kaalam-alam, wala silang pakielam. Dumaan ang ilang lingo, isang madaldal na babae ang pumasok sa classroom. Si Justize, ang kababata ni Divine na walang ginawa kundi guluhin ang nananahimik kong buhay.
BINABASA MO ANG
My "PRECIOUS MEMORIES"
Romansa“Being alone means you’re lonely” Lumaki akong nag-iisa at umaasang mamamatay ako ng may kasamang maganadang alaala Pero… Hindi ko akalain na ang alaalang yon ang magpapanitili sa akin sa nakaraan Hihilumin ang puso kong sugatan pero maiiwan par...
