Belki beni unutmuşsunuz, belki aklına bile gelmiyorum yada adımı bile hatırlamıyorsundur. Tabi 7 ay geçti 12 şubatta ayrılmamız dan sonra herşey değişti ama ben seni hiç unutmadım. Unutamadım yada sensizliğe alışamadım. Her sen aklıma geldikçe gözümden yaş akıyor. Çok sevdim ben seni öyle çok sevdim ki canımdan daha değerliydin. Taşındık biliyo musun sen siz bir eve bu oda çok boş be sensiz hemde çok boş. Telefona bile bakmıyorum kim arıyor diye umrumda değiller. Seni sevdiğim kadar kimseyi sevemem, kimseye güvenemem, hayaller kuramam, saatlerce konuşamam ve gerçek bir kahkaha atamam. Ama herşey senle güzeldi son konuşmamızı bile hatırlıyorum. Biliyo musun hala sen yokken sen diye sarılıp uyuduğum ayıyla uyuyorum. Sanki sen varmışsın gibi. Hediyeni, mektubun yok artık canım yanıyor diye attım, yaktım. Ama yılbaşında ki hediyen geldiğindeki sevincim, mektubunu okuduğumda ki mutluluk onları hiç unutmadım. Seni de hiç unutmayacağım. Bunu bil olur mu?
