GİZEM DEFTERİM

Sıradan bir defter sanmıştım!

Merhaba ben Amani soyadım Dark adımı bütün bir şekilde söylersek  Ölümsüz Karanlık oluyor. Adıma bayılıyorum çünkü bu tamda bana göre bir isim. Ben korku hikayeleri ve gizemli hikayelere bayılırım!

Kitap okumayı fazla sevmesemde korku ve gizem kitaplarını okumayı çok seviyorum . Bu tür kitaplardan tam 100 tane filan var bende. Ama bugün bir tane daha alacağım. Ben yalnız biriyim herkes görünümümden dolayı benden uzak duruyor emo gibi davranıyormuşum ama bu kitaplar sayesinde kendimi olduğum gibi kabul etmeyi öğrendim ben. Okul çıkışında alacağım kitabı okumak için sabırsızlanıyorum.  

Okuldan çıktığımda benim her zaman gittiğim kitapçıya uğradım . Çok güzel kitaplar vardı Gizem Defteri yazan bir kitabı aldım ve ilk satırını okuyacaktım ki dükkanın sahibi kitabı elimden çekti ve sakın onu okuma ! dedi.  Kitap eski ve tozluydu ,gerçekten onu okumam lazımdı . Dükkanın sahibi arkasına döndüğü an kitabı aldım ve tezgaha parayı bırakıp hızla uzaklaştım. Eve gittim kitabın tozunu sildim ve ilk satırını okudum:

-Bu kitabı okumak istediğinden eminsen bulunduğun yerin tüm ışıklarını kapat ,yere diz çök ve"Gizemli kitabın bende kalacağına yemin ediyorum'' diyerek üç kez tekrarla . 

Bu saçmalık hangi salak böyle bir şeye inanır ki ?.Kitabın yazarını merak ettim ve arkasını çevirdim ama hiçbir şey yazmıyordu. Tek şey dışında açıklama kısmı :

''Eğer kitapta yazılı olan şeyleri yaparsan bulunduğun ortamda sadece senin görebileceğin bir geçit açılacaktır."

Her ne kadar inanmasamda doğrumu diye kontrol etmeliydim ışıkları kapadım  diz çöktüm ve yeminimi ettim. Gözlerimi açtım ama hiçbir şey yoktu . Birden  çok kuvvetli bir rüzgar esti çığlıklar atıyordum. Şuana kadar ilk defa korktuğumu hissettim. Evden çıkmam gerektiğini düşündüm kapıyı açmaya çalıştım ama açılmıyordu kilitlenmişti. Pencerelerde aynı şekildeydi .Bir geçit açıldı ve beni kendine doğru çekmeye başladı.Birkaç kişi çığlıklarımı duymuş ve evin etrafına toplanmış olmalıydı .Pencereden beni izleyen insanlara sesim kısılana kadar bağırdım . İnsanlar beni ilk defa böyle görüyordu