Bankta tek başıma otururken ne kadar yalnız olduğumu farkettim acaba itici bir karakterimi vardı? Henüz bilmiyordum. Zaten Annem ve Babam beni bıraktıktan sonrada bilmez hale geldim.. Annem ve Babam beni hastanede bırakıp gitmişler. 16 yaşına kadar yurtta kaldım geçen yıl ordanda ayrıldım şimdi 17 yaşındayım henüz özgürlüğüme kavuşamadım ama az kaldı çok az kaldı...
Sonra banktan kalktım ve eve doğru yöneldim.
Birden ağlama sesleri duydum sese doğru baktığımda benim yaşlarımda bi kız ağlıyordu.
Yanına gidip
"Merhaba ağladığını görünce ne olduğunu öğrenmek istedim"
"Merhaba Şu ilerideki yurttan bu gün ayrıldım ve gidecek yerim yok!..."
"Bak ne diyicem bende geçen yıl ayrıldım yurttan sonra halamların yolladığı para bana çok da yetiyo bana gel sonra düşünürüz. Bu arada ben Kumsal senin adın ne."
"A öncelikle teşekkürler bende Su "
Dedi tebessümle.
Su çok tatlı benle aynı boylarda uzun saçlı ela gözlü çok iyi bir kızdı.
Sonra eve gidip bir şeyler yedik ev büyük ve iki katlıydı bir sürü odası vardı.
Odalardan birini ona verdim eşyalarını yerlereştirdi...
Sonra evi tanıttım...
Ve saat geç oldu. Saat 1:30 duki odalara çekilip yeni sabahlar için uyudukk...
