Rode Kaart

05.

Even een reminder dat Vik best wel heel erg cute en knap is :p
Plus het is een goeie start van de avond ;)
Goeieavond!

____________________

'Its really beautifull.'

Zei Iris toen Viktor het hele huis had laten zien en ze weer bij de woonkamer zaten waar Jane en Magnus waren.

'Thank you.'

Jane knikte dankbaar.

'Henrik comes about a hour, so about a hour we gonna eat. You can look around a bit If you want.'

'Thank-'

Voordat Iris haar zin kon afmaken onderbrak Steven haar al met een asociale vraag.

'Who's Henrik?'

Hij deed alsof het hem wat interesseerde maar Iris kon aan alles horen dat dat niet zo was. Ze begreep steeds beter dat Steven er met liefdadigheid er onderuit probeerde te komen maar niks van zijn woorden meende.

'Thats our dad.'

Magnus, die dat ook had gemerkt, zei dat op dezelfde toon terug en dat deed Iris goed.

'Can i watch some tv maybe?'

Ookal was het ook een asociale vraag, Iris hoopte dat het mocht zodat ze alleen haar koffer uit kon pakken. Ze was even helemaal klaar met Steven.

'Yeah ofcourse.'

Zonder een bedankje of iets liep hij naar de woonkamer waar hij de tv aan drukte en alsof het zijn eigen huis was op de bank plofte.

'I'm going upstairs to discover our room.'

'Thats okay.'

'Thank you.'

Iris knikte dankbaar en liep de trap op naar boven. Ze opende de slaapkamerdeur en lied zichzelf op bed vallen. Een diepe zucht volgde, ze had kunnen weten dat Steven zich niet zou aanpassen, hij deed nooit iets wat ze vroeg. Hij "was er alleen voor haar" als hij dat nodig vond, en dat was op het gebied ouders. Een traan rolde over Iris haar wang, er zou nooit een perfecte jongen zijn. Ze waren allemaal hetzelfde. Alleen haar vader was niet zo, hij was altijd heel vriendelijk en sociaal, maar wel altijd heel net. Hij had haar beloofd om een pand voor haar te kopen als ze afgestudeerd was zodat ze een eigen zaak kon beginnen. Dat haar vader zich niet aan de belofte kon houden vond ze niet erg, maar nu pas realiseerde ze dat ze alles heeft opgegeven voor Steven, en dus de laatste wens van haar vader niet heeft kunnen laten uitkomen; afstuderen en een eigen zaak beginnen. Een schuldgevoel ging door haar lijf, alles komt door Steven, alles. Deze vakantie zou een flop worden, door Steven. Ze heeft haar vader niet blij kunnen maken, door Steven. Ze is al haar vrienden kwijt, door Steven. Ze heeft bijna geen toekomst meer, door Steven. Iris draaide zich om en drukte haar hoofd in het kussen waarna ze uitbarstte. Wat heeft ze toch gedaan? Ze voelde het bed inzakken en niet veel later had ze een hand op haar schouder. Het liefst wou ze die hand boos wegslaan en Steven duidelijk maken dat hij beter kon oprotten. Maar dat deed ze niet, ze keek op. En toen ze dat deed wist ze dat ze de juiste keus had gemaakt, het was niet Steven, maar Viktor die in de gaten had dat er wat met Iris was. Viktor glimlachte rustgevend waardoor er bij Iris ook een klein glimlachje verscheen. Voorzichtig kwam ze overeind en keek weer in de ogen waar ze in het vliegtuig nog in verdronk.

'Hey.'

De stem van Viktor klonk als een zachte harmonie die rust gaf in Iris haar hoofd. Net dacht ze nog dat de perfecte jongen niet bestond, maar nu zat er een naast haar op bed.

'Hey.'

Zei Iris shor.

'Wat is er?'

Iris werd rood toen ze de bezorgdheid in Viktor zijn stem hoorde, iets wat ze alleen bij haar vader, moeder, zus en Mitch hoorde.