Rode Kaart

09.

'I can't thank you enough times for everything you did for me.'

Iris omhelsde Jane die niet veder mee kon lopen met haar en Viktor. Henrik had ze al in de ochtend gedag gezegd, en ook speciaal voor hem was ze om half zes opgestaan. Viktor stond erop dat ze gewoon zou uitslapen, en Henrik had ook al duidelijk gemaakt dat het geen probleem zou zijn.  

'Jaja ik slaap uit.' *de volgende ochtend* Bijdehand als ze was zat ze om half zes fris en fruitig tv te kijken, BNV was het enige wat ze kon begrijpen en om te weten wat er in eigen land gebeurde, zonder dat zij er last van had vond ze heerlijk. Ze hoorde de trap kraken en aangezien ze hier al drie weken verbleef, waarvan 2 weken Stevenloos waren, wist ze dat dat door de laatste traptrede kwam.

'Iris? You're awake?'

'Yes, i wanted to thank you for everything you did for me.'

Ze stond op en ging tegenover Henrik staan, die ook een kop groter was dan haar.

'No problem dear, i need to thank you.'

'For what?'

'For making my son happy like this, those last two weeks Viktor had a smile i never seen before, he's really in love with you and when Vik is happy, i am happy.'

'And so am i.'

Ze omhelsde Henrik  tot e weer de laatste trede hoorde kraken.

'Dad, i know she's beautiful but she's mine to.'

Iris begon te lachen.

'You didn't listen to me huh?'

'Nope.'

Iris liet Henrik los en liep naar haar vriend die ze een kus gaf.

'i'll give you some father and son time, i need to pack some stuff to so...'

'Thank you Iris.'

'It was a honor to meet you, i'll see you soon i hope.'

'Its always a honor to meet me.'

Grapte Viktor.

'Ugh, you're so selfish.'

'It was a honor to meet you to. Jane and i will come to Holland as soon is possible.'

'Bye.'

'Bye Iris, have a nice flight.'

'Thank you.'

En nu stonden ze op het vliegveld, dit keer wel in Kopenhagen, zonder Henrik, die geen vrij kon krijgen die middag.

'I did it with love for you honey. Thank you for being so nice and helpful for us.'

'No problem.'

Iris liet de omhelzing los en wende zich tot Magnus.

'Maggie!'

'Please don't call me ever again like that.'

'Thank you for everything Magnus, but the most for keep Steven away from us.'

'Thank you for being a sister i always wanted.'

In de tijd dat Steven weg was en Iris met Viktor had ging Iris vaak met Magnus om en bracht Viktor meer tijd met zijn ouders door. Magnus bleek uiteindelijk best onzeker te zijn en voelde zich een beetje als een extraatje, als Viktor in Nederland was kreeg Magnus de aandacht. En aan tafel ging het vaak over Viktor. Magnus en Iris zijn uiteindelijk beste vrienden geworden doordat Iris hem al die gedachtes liet vergeten. Ze omhelsde Magnus met een brok in haar keel, nu ze wist hoe Magnus echt was, had ze de angst dat hij zich nu weer zo zou voelen.