Ve gözlerimi açtım.Karşımda 4 çift göz bana bakiyodu.Bi anda tedirgin olup sicradim yataktan.Gözlerimi ovaladim.Şimdi daha netti herşey.O bana bakan 2 çift göz annem ve babamdı.Ama onlar 2 gün sonra gelicekti.2 gün boyunca uyumus olamazdim.Hemen kalktim annem ve babamla hiç konuşmadan elimi yüzümü yıkayıp takvime baktım.Gerçektende iki gün geçmişti.Işık 1 Ekimde ölmüştü.Ve şuanda 3 Ekimdi.Kafam allak bullakti.Sanki ustumden vinç geçmiş gibi halsiz yorgun ve bi o kadar bitkin hissediyodum kendimi.Sanırım lavaboda biraz fazla durmusum annem kapıyı çalınca siyrildim aklimdaki tüm düşüncelerden."Kumsal sen iyi misin kızım bize ne selam verdin ne de bi kelime ettin ve lavaboya gireli tam bi saat oldu.Çıkmayı düşünüyo musun acaba ? "Bak sen suna ya gelir gelmez başlamıştı hemen ignelemeye.O kadar zaman hayatımda sen yoktun be anne.8 yasimda beni bırakıp gittin.Işıkla büyüdüm benim ailem o oldu.Ve şuanda ailem öldü.Sen nerden anlarsın ki zaten." İyiyim ben çıkıyorum şimdi."Surda iserken ölmek istiyodum resmen.Onlari gormek ve bana karşı yapacakları o saçma ve uzun yalanciktan çok uzgunum sözlerini duymayi hiç istemiyodum.Ama çıkmam lazımdı.Sonsuza kadar burda kalamazdim.Hele ki dünya hayatında sonsuzluk diye bi kavram yokken.Çıktım aynada yansimami gorunce geri çekildim bi an.Bu aynada gordugum ben miydim ? Çok zayiflamistim.Gözlerim şişmiş ve yuzumde nedenini bilmediğim lekeler vardı.Eğer kendimi bi zombiyle karşılaştıracak olsam zombi bile benden daha canlı daha dinç dururdu.Toparlamaya çalıştım kendimi.Hayatım boyunca özel bi yere gitmeden asla makyaj yapmayan ben resmen suratima badana yapmistim.Biraz daha iyi gorunuyodum.Annemlerin olduğu odaya doğru giderken kapı çaldı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN BEYAZ DUNYADAKİ SİYAH NOKTA
De TodoBi insanın hayatinda mutlaka olumlu seyler olur dimi...En azından bi kez olsun ama benim hayatımda dert üstüne dert bela üstüne bela.Ve eve gittiğimde bulduğum zarfta yazan tek bir not: Sen beyaz dünyadaki siyah noktasin.
