BEN BEYAZ DUNYADAKİ SİYAH NOKTA

Ölüm

Biz insanlar madem ölücez neden yasıyoruz.Hayat saçma ve gereksiz değil mi sizce de ? İlk önce dogariz.İyi veya kötü şartlar altında buyuruz.Okula baslariz. Kimimiz okulu bitiremez kimimizse başarılı olup güzel bi meslek sahibi olur.Hee bi de ergenlik surecince yaşanılan aşklar saçma depresyonlarimizda var.Neyse sonra evlenip mutlu bi yuva kurmak isteriz.Evleniriz.İyi kötü yaşayıp gideriz.Çocuğumuz olur.Onun icin gece gündüz uyumaz uzulmesin diye palyaçoluk bile yaparsiniz. Sonra buyur.Büyüdükçe uzaklaşır sizden.Ve siz değil arkadaşları daha on planda olur.Tabi hayırlı bi evlat yetistirebildiyseniz o farklı.Sonra yaslaniriz.Torunumuz olur.Ve ölürüz.Ne kadar saçma bi hayat dimi neden herkes aynı şeyleri yapar ? Belki ne yapacagimi bilmiyorum ama hayatım bu şekilde olmayicak.Adım Derin 17 yasindayim. Annem ve babam turizm sektöründe calisiyolar.O yüzden pek göremiyorum onları hatta hiç...Bi anne sevgisi nedir ya da bi kız ve baba arasındaki bağ nedir bilemedim hic...Aman gerekte yok.Ailem olmasa bile bana hiç ailemin eksikliğini hissettirmeyen arkadaşlarım var.Adı Işık.Öyle adının Işık olduğuna bakmayin.Dolabında tek bi renkli kıyafeti yoktur ve etrafına pekte ışık saçtığı yok.Ayrıca biz karanlığın kizlariyiz.Sabah uyuyup geceleri gezmeye cikariz mesela onunla.Herkes mutluyken biz mutsuz olmaktan memnunuz.Çünkü biz herkes değiliz.Bi akşam yine gezmeye cikicaktik ama Işık morarmaya başladı bi anda yere yıgıldi kaldı.Sanırım kriz geçiriyordu.Ama neyin krizi ne krizi hemen telefonumu elime alıp ilk gelen numarayı aradım.Ardayı...Bi ara anlatirim onu.Hemen geldi bizi en yakın hastaneye götürdü.Kapıda beklemekten ağaç olmuştum resmen yakında kök salicaktim.Korkuyorum onu kaybetmekten.Beni anlayabilen tek insanı kaybetmekten.Ona dua ediyodum."Bizler karanlığın kadinlariyiz eğer bi ışık gorursen sakin oraya gitme."Gozyaslarimi daha fazla tutamayıp başladım aglamaya.Beni öyle goren Arda yanıma geldi ve sımsıkı sarıldı.Biraz olsun iyi gelmisti. Hastanedeki sessizliği bozan tek sey benim ağlama sesimdi.Bu defa normal bi insanın hissettiği duyguları hissediyodum.Kaybetme korkusu...
Bi an bi ses dedi içindem;
O gitti...