Zorlu Aşk

#Mola

Nisan'dan;
Sabah erkenden kalktım ve sabah sporumu yaptım.
Eve gelip,duş aldım ve ardından işi'me doğru yol aldım.
-'Günaydın'
-'Günaydın Nisan hanım.
Sekreterime günaydın deyip,odama geçtim.Çalışmaya başladım.
Allah'ım bunlar 2 yıldır hiç mi yapmadılar bu işleri yha?
Ne kadar çok iş vardı.
Ben okulda bile bu kadar çok çalışmadım yha...
-'Nisan hanım,mola saati'
-'Tamam,teşekkürler'
Ben şimdi mola versem,bu iş asla bitmezdi.
O yüzden hiç mola vermedim.
-'Nisan Hanım,mola saatinde herkes mola verir.'
-'Biliyorum ama,ben şimdi mola verirsem bu iş hiç bitmez'
-'Peki siz bilirsiniz.'
Işime devam ettim.
Yine kapı çaldı.
Ya çalışıcam işte ne var yha?
Gelen müdürdü.
-'Buyrun Sinan bey'
-'Duyduğuma göre mola vermiyormuşsunuz'
-'Aa,evet.Şey,yani ben şimdi mola verirsem eğer,bu işi hiç bitiremem'
-'Nisan hanım,bu işyerinde çalışan herkes mola verir.Şimdi hemen benimle mola veriyorsunuz'
-'Ama Sinan bey'
-'NİSAN HANIM,hemen benimle gelin dedim'
-'t-tamam'
Odadan çıktım ve,Sinan beyi takip ettim.Odasına gelmiştik.
-'Sinan Bey,buraya neden geldik?'
-'Yemek yemek için'
Ne?Yemek yemek?Ben?Sinan Bey ile ben?
-'Oturmanızı'da ben mi söylicem Nisan hanım?'
-'A,pardon'
Dedim ve koltuklaraoturdum.
-'ee,ne yemek istersiniz Nisan Hanım?'
-'Şey,ben aç değilim.Teşekkürler'
-'Olmaz öyle şey,söyleyin lütfen'
-'Peki,o zaman,şey Pizza'
-'Pizza,hmm,peki tamam o zaman'
Sinan bey,biryeri aradı ve,
-'Birazdan getirirler'
Dedi.
-'tamam'
Biraz sonra,pizzalar geldi.
-'Afiyet olsun'
-'teşekkürler'
Pizza kutusuna uzandım ve bir dilim aldım.
Aslında çok acıkmıştım.
Yaklaşık dört dilim yedim.
Zaten pizza sekiz dilimdi.
-'Ben artık işime dönim'
-'Tamam,dönebilirsiniz'
-'teşekkürler'
Odadan çıktım ve kendi odama doğru ilerledim.
İşi'min başına döndüm.
Saat 10:00 olmuştu.
Sekreterim;
-'Nisan hanım,ben çıkıyorum.Saat 10:00 oldu.'
-'Tamam,bende birazdan çıkarım zaten'
Gerçekten'de saat 10 olmuştu.
3 saat gecikmiştim.
Ama ben dedim eğer mola verirsem yetiştiremem diye.
İşimi toparladım ve odamın kapısını kilitleyip,çıktım.
Metrobüs durağına ilerledim.
Yağmur yağmaya başlamıştı ve,benim üzerimde sadece elbise vardı.
Üşümeye başladım.
Saat'ime baktım.
Metrobüs en son 09:30'ta kalkıyordu.Yani gecikmiştim.
Off,bekle şimdi 2 saat burda...
Hemde bu yağmurda...
Ya bu gün niye bu kadar kötü gidiyordu ki?
Biraz sonra,bir araba geldi ve önümde durdu.
-'Şşttt,güzellik atlamak istermisin?Bak üşümüşsün de zaten?Biz ısıtırız seni'
-'Istemem,gidin burdan'
-'Aaa,naz yapma güzelim.Gel işte'
-'Ya gidin diyorum anlamıyormusunuz?'
Araba'nın içindekilerden Birtanesi arabadan indi.
-'Bak kızım,eğer buraya gelirsin Yada ben seni buraya zorla sokarım'
-'Git başından yha...binmicem diyorum'
-'Iyi ben sokarım o zaman'
-'Bırak,bırak beni.BIRAAAAAAAAAAKKKKK'
-'Bırakın lan kızı'
Bu ses Sinan Bey'indi.
Adamlar beni bırakıp,gittiler.
-'Teşekkürler'
-'Sen iyimisin?Birşey yapmadılar dimi sana?!
-'Yok birşey yapmadılar.Sizin sayenizde.Tekrar teşekkür ederim.'
-'Hadi gel'de seni evine bırakayım.'
-'Ha,gerek yok.'
-'Nisan hanım,birdaha başınıza böyle birşey gelmemesi için lütfen arabaya binermisiniz?'
-'Tamam'
Sinan Bey'in dediğini yaptım ve arabaya bindim.
Yolu tarif etmek dışında hiç konuşmuyorduk.
O arada Sinan bey radyo'yu açtı.
Radyo'da Kutsi'nin Ağlama Kalbim şarkısı çalıyordu.
Kendimi bildim bileli Kutsi'ye hayranımdır.
-'Zaman zaman içimde korkular
Biri sana dur desin ne olur
Kalbim yorgun,içim suskun,gözlerim nemli..
Gittin,uzaklara gittin..
Beni bu sevdanın ortasında
Yağmurların altında terk ettin
Kalbim yorgun,içim suskun,gözlerim nemli
Sevdim,seni çok sevdim
Sevdim,seni çok sevdim
Yalnızlığa alışmak,ne acı bir kaderdir
Yalnızlığa almışmak,kalbi mühürlemektir
Offf,olmuyor
Ağlama kalbim,büyüdün artık
Hiç kendini yorma
Zorlama kalbim
Daha çok çekicen bu hayatta
Şarkı bittiğinde,evime'de gelmiştik.
-'Teşekkür ederim,Herşey için'
-'rica ederim'
-'Iyi akşamlar'
-'Sizede iyi akşamlar'
Evime gittim ve kendimi yatağa attım.
Uyumuşum...