Zorlu Aşk

Nisan!

Sinan'dan
Evde rahat olamamış ve Nisan'ın yanına İnşaat'a gitmiştim.
Tam o sırada,Nisan inşaat alanından aşağı düştü.
Hemen yanına gittim.
-'Nisan,sana hiçbirşey olmayacak!'
Hemen onu kucakladım ve en yakın hastaneye götürdüm.
Ona hiçbirşey olmayacaktı!
-'Doktor bey,Nisan iyi mi?'
-'Maalesef,beyin kanaması başlamış!Hemen ameliyata alıyoruz şimdi!'
Duyduğum şey ile çakıldım kaldım sanki oraya.
Sözler aklımda yankılanıyordu.
"Beyin Kanaması Başlamış"
"Beyin Kanaması Başlamış"
"Beyin kanaması başlamış"

Nisan'ı ameliyathaneye aldılar.
Beklemeye başladım.
O hayatı tehlikedeyken benin her saniye aldığım nefes ölüm gibi geliyordu bana.
2,5 saat sonra doktor çıktı.
-'Gayet başarılı bir ameliyattı fakat hasta'da hafıza kaybı olabilir'

"Hafıza kaybı olabilir"
"Hafıza kaybı olabilir"
"Hafıza kaybı olabilir"

Nisan'ı ameliyathane'den çıkarttılar.
Hemen elini tuttum.
Çok korkuyordum ona birşey olmasından.
Onu yoğun bakıma aldılar.
Bende cam'dan onu izlemeye başladım.
Ben,bu hayatta ikinci kez ağlıyordum!
Bir kere annem öldüğü zaman ağlamıştım!
Ikincisinde ise,Nisan için ağlıyordum.
Telefonum çaldı.
Gözyaşlarımı sildim ve telefonu açtım.
-'Alo?'
-'Sinan bey,geldik biz hastaneye.Nerdesiniz siz?'
-'Yoğun bakım ünitesindeyiz!'
-'Tamam,geliyoruz'
Arayan Doruk'un bakıcısı idi.
Oğlum'un yanımda olmasını istemiştim.
Biraz sonra,kapıda bakıcısı ile oğlum'u gördüm.
Koşarak oğlum'u kucağıma aldım.
Ona sarılarak ağladım.
Bakıcısından bizi yalnız bırakmasını istedim.
Kucağımdaki oğlum'dan güç aldım.
Kendimi topladım.
Oğluma baktım.
Uyumuştu.
Huzur içinde uyuyordu hiçbirşeyden haberi yoktu ki..!!
Oğlum'u bakıcısına verdim.
Eve gittiler onlar.
Ben hala meleğimin uyanmasını bekliyordum.
Ara sıra doktorlar kontrol ediyorlardı.
Meleğim gözünü açtı.
Hemen doktorlar geldi ve meleğimi kontrol ettiler.
Bir hemşire yanıma geldi.
-'Sizi istedi'dedi.
Hemen yanına gidip,elini tuttum.
-'Sinan,ben kimim?'
-'Ne?Nasıl yani?'
-'Ben,senin dışında kimseyi hatırlamıyorum'
Üzüldüm,hemde çok...
Doktorlar dışarı çıktılar.
Nisan'ı normal odaya aldılar.
Uyudu hemen Nisan.
Bende onu izlemeye başladım.
Ne yapacağımı bilmiyordum.
Nasıl davranacağımı,ne yapacağımı..
Nisan'a nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum.
Allah'ım yardım et!
Nisan'dan
-'Sinan,burası çok güzel biryer!'
-'Bencede aşkım,ama burayı güzel yapan sensin!'
-'Sinan,iyiki varsın!'
-'Sende meleğim,sende iyiki varsın!'
Sinan ile çok güzel bir ormandaydık.
Biraz ileride tavşan gördük.
Hemen gidip sevdik onu.
Sonra yavru tavşan annesinin yanına gitti.
Bizde yürümeye devam ettik.
Daha sonra,çok güzel bir çiçek bahçesi gördük.
Birsürü çiçek vardı burda.
Sinan,bir papatya aldı ve saçıma taktı.
-'Çok yakıştı meleğime'
Çiçekleri kokladım ve yürümeye devam ettik.
Biraz daha yürüdük.
Sonra,bir dere ile karşılaştık.
Dere'nin üzerinde bir köprü vardı.
O köprüden geçtik ve çok şirin bir eve geldik.
Bu ev çok şirindi.
Heryer pespembeydi.
Çatı bile!
Yemek yedik ve evden çıkıp yürümeye devam ettik.
Yürüdük,yürüdük,yürüdük.
Ileride bir şarkı alanı bulduk.
Sinan ve ben şarkıyı dinleyerek dans ettik.
Daha sonra tekrar yürümeye devam ettik.
Ileride bir teyze gördük.
O teyze'ye yardım ettik.
Bir yerde durup,dinlendik.
Daha sonra,tekrar yürümeye devam ettik.
Sadece yürüyorduk.
Ellerimizi birbirine kenetlemiştik.
Daha sonra,ben çığlık attım ve gördüğüm o güzel rüyadan uyandım.,ben çığlık attım ve gördüğüm o güzel rüyadan uyandım.
-'Nisan,iyimisin?'
-'Hıhı'
-'Kabus'mu gördün?'
-'hayır,Herşey çok güzeldi rüyamda'
-'Anlatmak istermisin?'
-'Evet'
-'Sinan,burası çok güzel biryer!'
-'Bencede aşkım,ama burayı güzel yapan sensin!'
-'Sinan,iyiki varsın!'
-'Sende meleğim,sende iyiki varsın!'
Sinan ile çok güzel bir ormandaydık.
Biraz ileride tavşan gördük.
Hemen gidip sevdik onu.
Sonra yavru tavşan annesinin yanına gitti.
Bizde yürümeye devam ettik.
Daha sonra,çok güzel bir çiçek bahçesi gördük.
Birsürü çiçek vardı burda.
Sinan,bir papatya aldı ve saçıma taktı.
-'Çok yakıştı meleğime'
Çiçekleri kokladım ve yürümeye devam ettik.
Biraz daha yürüdük.
Sonra,bir dere ile karşılaştık.
Dere'nin üzerinde bir köprü vardı.
O köprüden geçtik ve çok şirin bir eve geldik.
Bu ev çok şirindi.
Heryer pespembeydi.
Çatı bile!
Yemek yedik ve evden çıkıp yürümeye devam ettik.
Yürüdük,yürüdük,yürüdük.
Ileride bir şarkı alanı bulduk.
Sinan ve ben şarkıyı dinleyerek dans ettik.
Daha sonra tekrar yürümeye devam ettik.
Ileride bir teyze gördük.
O teyze'ye yardım ettik.
Bir yerde durup,dinlendik.
Daha sonra,tekrar yürümeye devam ettik.
Sadece yürüyorduk.
Ellerimizi birbirine kenetlemiştik.
Daha sonra,ben çığlık attım ve gördüğüm o güzel rüyadan uyandım.
-'Çok güzelmiş bu rüya'
-'Evet,çok güzeldi!'
-'Nisan,biraz dolaşalım mı?Kendini iyi hissediyormusun?'
-'Aslında çok uykum var'
-'Tamam canım,sen uyu.Sonra dolaşırız'
-'tamam'
Nisan.
Bir hastanedeyim,tüm ışıklar sönmüş ortalıkta kimseler yok ilerliyorum ilerliyorum
Ilerliyorum.
Sonra Sinan'ı görüyorum.
Kucağında ben varım,ölmüşüm!
Korkuyla yerimden sıçradım.
-'Nisan'
-'Yaşıyorum'
-'Nisan,sen iyimisin?'
-'Iyiyim,sadece kabus gördüm'
-'Anlatmak istermisin?'
-'Ben,bir hastanedeydim ve yapayalnızdım.Işıklar kapalıydı.Sonra seni gördüm.
Yerde oturuyordun.Kucağında ben vardım.Ölmüştüm!'
'Nisan'dedim ve Nisan'a sarıldım.
-'Sinan,ben nasıl birisiydim?'
-'Çok iyi birisisin sen.Kimseye kıyamazsın.
Meleksin,benim meleğim.
Herkesin iyiliğini düşünürsün ve,boynundaki o kolyenin sana Uğur getirdiğini düşünüyorsun'
Nisan,boynundaki kolyeye baktı.
-'Nisan,ben seni çok seviyorum'.
-'Bende seni seviyorum'
"Sinan,bana ne oldu?"
-'Sen,bir adamı kurtarmaya çalışırken,bir inşaat alanından aşağıya uçtun'
-'Neden ben kurtarmaya çalıştım ki,doktor falanmıyım ben?'
-'Hayır,Nisan'sın sen'
-'Doğru ya,siz şu anda beni benden daha iyi tanıyorsunuz'
-'Herşey düzelecek,merak etme'
-'İnşallah'
-'Ben,eve gitmek istiyorum'
-'Doktor ile konuşalım'
-'Tamamm'
Sinan,doktor ile konuşmaya gitti.
Bende biraz gözlerimi kapattım.
Hatırlamak için beynimi zorluyordum ve bu sadece başımın daha çok ağrımasına neden oluyordu.
Beynimi zorlamayı kestim ve şarkı dinlemeye başladım.
(Kutsi-Kapımı Çal)
Bir sonbahar akşamında elimde resmin
Yaptığımdan utanmasam döner gelirdim
Yapraklar vuruyor cama rüzgarda sesin
Yaptığımdan utanmasam döner gelirdim

Hani açmazdın başka gönülde
Sen yalancısın rüzgarların yağmuru oldun
Hani açmazdın başka gönülde
Sen yaralı sevdaların ismini koydun

Kimseler görmeden bir anda kapımı çal
Ellere nispet bulu?alım
seni bana yar etmeyenler inadına
sabahın ilk ışıklarıyla kavuşalım

O arada gözümün önüne bir resim geldi.
Sinan ve benim resmimizi bu resim.
Daha sonra gözümün önüne geldi Herşey.
Hatırlıyordum artık herşeyi.
Gözlerimi açtığımda,Sinan ve bir adam gördüm karşımda.
-'Nisan,doktor ile komuştum.Çıkamazmışsın maalesef,bir hafta burdayız!'
-'Sinan,ben ben herşeyi hatırlıyorum!'
-'Ne?Nisan,hoşgeldin!'
Nisan sadece güler.
Doktor ise,bir hafta burda olacağını söyledi ve çıktı.
-'Nisan,nasıl oldu bu?'
-'......'
-'Nisan,seni çok seviyorum!'
-'Ben,daha çok seviyorum!'
-'Hmm,öylemi?'
-'Öyle!'
-'Nisan,hastanenin bahçesine gidelim mi biraz?Sıkıldın sen'
-'Harika olur,gidelimm'
Nisan ile aşağıya indik ve çimlerin üzerine oturduk.
Nisan,kafasını göğsüme koydu.
Huzur!
Tarifi yok!
Ona birşey olacak diye o kadar korktum ki!
Şimdi ise,kollarımda..
Çok Mutluyum,ÇOK!