Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Haar glinsterende ogen, haar stralende ogen, haar goudblonde haar wat bijna onmenselijk leek door de gloed die het van de zon kreeg. Er streek een sneeuwvlokje neer op haar kleine wipneusje. Ze had haar handen in haar zakken gestoken wegens de kou. Ik betrapte mezelf erop dat ik baalde dat ik haar handen niet warm mocht houden. Alleen bij die gedachte al; ik wedde dat haar koude handen perfect in de mijne zouden passen.
"Kun je het zien, Drew?" lachte ze toen ze doorhad dat ik naar haar zat te staren. "Als je een foto neemt, kun je er langer van genieten en bovendien bespaar je een hoop tijd." Serena veegde een pluk van haar haren achter haar oren zodat hij niet meer in haar gezicht kon waaien. Ze had nog steeds haar betoverende lach op haar gezicht staan en haar rode appelwangetjes maakten het plaatje af.
God, wat is ze mooi.
Ik stopte en grijnsde toen ze me vol verwarring aankeek. Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar ik was haar voor. "Ik moest toch een foto maken," grijnsde ik toen ik mijn mobiel uit mijn jaszak viste.
Ze lachte. "Het was een grapje." Haar lach was het mooiste geluid op aarde, geen twijfel over mogelijk.
"Ik maakte geen grapje," plaagde ik haar toen ik een foto nam.
"Hey!" riep ze uit. "Ik stond nog niet klaar!" Ik rolde grappend mijn ogen en wilde zeggen dat ze niet een pose aan hoefde te nemen om mooi te zijn, maar ik hield me in.
Ik nam nog een tweede foto van het mooiste meisje dat ik ooit gezien had en borg mijn mobiel vervolgens weer op.
Ik snoof mijn neus; de winter mag dan mijn favoriete seizoen zijn, de verkoudheden die er bij kwamen kijken waren toch een stuk minder prettig. "Er zit sneeuw in je haar," lachte Serena en ze kwam op me afgelopen. Meteen versnelde mijn hartslag, het was bijna bizar hoeveel invloed een meisje op je kan hebben. "Buk eens," beval ze me en natuurlijk deed ik wat ze van me vroeg.
Ik voelde haar kleine handen door mijn korte, bruine lokken gaan en keek naar mijn vooruitzicht. Serena's lijf. Ik wilde mijn blik wel afwenden, maar ik kon het niet. Ik moest al mijn wilde fantasieën over haar in bedwang houden, ze was immers gewoon een vriendin van me en toevallig ook nog eens mijn buurmeisje.
"Zo, je haar is weer sneeuw vrij," zei ze tevreden en ik strekte mijn rug weer. Ik was zeker een kop groter dan zij, misschien zelfs wel anderhalf. Ik bedankte haar en we liepen zwijgend verder het bos in, over het besneeuwde pad. Het was geen onaangename stilte, het verre van.
"Heb je het koud?" vroeg ik haar toen ik haar lichaam zag rillen. Glimlachend keek ze mijn kant op en knikte vervolgens. "Tja, ik kan het weer niet veranderen," grapte ik waarop ze haar ogen rolde.
"Klootzak," lachte ze terwijl ze me een duw gaf. Ik haalde grijnzend mijn schouders op.
"Eigenlijk moet ik je nu mijn jas aanbieden, maar één, dat is zo vreselijk cliché en twee, dan krijg ik het zelf koud." Ze lachte en knikte. "Maar ik kan je wel mijn hand aanbieden." Ik strekte mijn arm naar haar uit en ze pakte dankbaar mijn hand vast, die vervolgens in mijn grote jaszak gingen, al was het alleen maar zodat ze dichter tegen me aanliep.
"Cheesy hoor," plaagde ze me.
Verlegen was ik niet, maar op dit moment kwam het erg in de buurt toen ik naar de grond staarde, waar onze voeten een spoor achterlieten; haar kleine voetjes met maat 36 naast mijn grote schuiten (zoals zij dat noemde) met maat 43.
"Drew," begon ze. Ik keek op in haar prachtige grijze ogen. Ik kende niemand met grijze ogen, behalve Serena. Ze maakten haar nog specialer dan dat ze al was. Ze keek me lang en doordringend aan, maar zei niets wat me behoorlijk van slag bracht. Aan de andere kant was het ook behoorlijk sexy, die blik in haar ogen alleen al. Ze grijnsde kort en wendde haar blik af. Ik wreef liefkozend met mijn duim over de koude rug van haar hand. "Je hebt koude handen," zei ze uiteindelijk.
"Shit, sorry," antwoordde ik haar en liet van schrik haar hand los terwijl we nog altijd over het besneeuwde bospad liepen. Ergens ver weg hoorde ik een uil, maar voor de rest was het stil, op het geknisper de sneeuw waar onze voeten zich op plaatsten na.
"Ik heb niet gezegd dat het erg was."
Ik grijnsde en pakte haar hand weer vast. Ik moest eerlijk toegeven, ik hield ervan als ze met me speelde. Ik keek naar haar en zij keek naar mij.
Het leek net alsof op dat moment de tijd stilstond en misschien was dat wel zo; het was zo koud dat het me niets verbaasd had als de tijd daadwerkelijk vastgevroren was.
Van haar ogen gleed mijn blik naar haar wipneusje, die zomers (samen met haar wangen) volstond met eigenwijze zomersproeten. Ik bleef even bij haar neus hangen en vervolgens gleed mijn blik naar beneden, naar haar lippen. Haar perfecte volle lippen, ook al waren ze op dit moment een tikkeltje droog, maar dat was geen belangrijke zaak voor mij. Het enige wat ik op dat moment wilde, was de smaak van haar lippen proeven.
Alsof het in slow motion ging, boog ik me voorover en sloot mijn ogen. Net voordat ik mijn lippen op de hare geplaatst had, draaide ik mijn hoofd weg.
En nieste.
Serena schoot in de lach en ik schudde met mijn hoofd. Het perfecte moment was weg, maar misschien was dit wel beter; samen met Serena lachen over het feit dat onze eerste kus (bijna kus) werd verstoord door een nies van mijn kant.
"Dat heb ik nog nooit meegemaakt," lachte ze. Haar ogen straalden nog meer dan ooit en ondanks de kou van buiten, vanbinnen gloeide ik. "Zullen we nog een poging doen?" Ik knikte abrupt en plaatste, dit keer wel echt, mijn lippen op die van haar en het was nog beter dan ik me voor kon stellen.
"Dat was wel erg romantisch hoor," glimlachte ze naar me. "Even wegdraaien voor je ging niezen."
-
Het is echt heel origineel, grappig en romantisch. Niet zoals alle andere verhalen, echt heel leuk! Ik geef je eennn.... 8,5 :D
