Zombi Günlüğü

Virüs Dünya'ya Yayılıyor

Ben "Berkay". Zombi istilası başlamadan önce hayat çok güzeldi. Ben , Göktuğ ve Deniz bu olanları yaşayacaktık. Hayat harikaydı ta ki o güne kadar. Belirsiz bir yerden yayılan virüs tüm dünyayı değiştirmişti. Her yer karanlık olup bu virüsten etkilenenler yaşayan ölü olmuşlardı. İlginç bir durumdu fakat ben ve en sevdiğim arkadaşlarım bu virüsten etkilenmemişti. Tabiki bu virüsten bazı kişilerinde etkilenmediğini tahmin edebiliyorduk fakat virüsten etkilenenlerin etkilenmeyenlerden çok olduğunuda biliyorduk. Ailemizden de bir iz yoktu. Ailemizinde bu virüsten etkilendiğini de biliyorduk fakat yinede hangi cehennemde bilmiyorduk . Dünya çok değişmişti ve değişmesi bizi gerçekten çok kötü etkilemisti. Cünkü o güzel dünyadan eser yoktu.

Göktuğ ve Deniz benim yanıma geldiklerinde bu savaşı zor da olsa kazanacağız demiştik. Bizi büyük bir savaş bekliyordu. Arkadaşlarım ve ben birşeyleri araştırmak için bazı ipuçları bulmaya gitmiştik. Her yer yıkılmıştı ama eski okulumuzun gerçekten ne kadar sağlam olduğunu biliyorduk ve hemen okula gittik belki okulda birşeyler buluruz diye. Okula gittiğimizde yaşayan ölülerin ne olduğunu , nasıl öldürebileceğimizi ve nasıl korunabileceğimizi merak ediyorduk. Okula geldiğimizde kapılar kırıktı ve korkunç bir görüntü vardı. Okulda ki kütüphaneye gidecektik , gittiğimizde seri bir şekilde yaşayan ölüler hakkında birşeyler bulmak zorundaydık. 30-40 dakikamızı kütüphanede birşeyler bulmak için geçirmiştik ve en sonunda bir kitap bulmuştuk , kitap tozlanmış ve tozunu üstümüzde ki kıyafetlerle silmiştik. Kitabı açtığımızda birçok bilgi bulmuştuk ve o anda bir cam kırılma sesi gelmişti , korkmuştuk. Göktuğ ve Deniz'e kısık bir sesle "Sessiz olun" demiştim.

Çok sessizdik ve yavasça , küçük adımlarla çıkışa doğru ilerliyorduk. Koşarak gelen birileri vardı. Evet bunlar yaşayan ölülerdi. Göktug bağırarak "Koşun !" Diye bagırdı. Yaşayan ölülerden kaçıyorduk ve ilk defa o panikle çok hızlı koştuğumuzun farkındaydık. Cünkü yakaladıklarında bizi canlı canlı yiyeceklerdi. Bir sokağa girmiştik ileride farları yanan bir araba vardı. Arkamızdaki değisik yaratıklar bizi hâla kovalıyorlardı fakat aramızda 10 metre gibi bir fark vardı. Arabanın kapısını açtım ve direkt arabaya bindim ve o anda ben "Kurtulduk." Dedim. Şans işte arabanın anahtarı üstündeydi ama bir problem vardı , araba calısmıyordu ve calıştırmaya uģraşıyorduk ve o lanet yaratıklar bize çok yaklaşmıştı. Arabayı calıştırdık ve tekrardan hayata bağlandık. Arabayla yaşayan ölüleri atlattığımızda bir seviye atlamıştık. Çünkü o bilgi kitabı bizim elimizdeydi. Arabayla yaşayacak , barınacak bir yer bulmak lazımdı ve bir mekan arıyorduk ..