Zombi Günlüğü

Zombi

Evet en son biz sığınacak bir mekan arıyorduk ama uyandığımda kendimi bir çalının altında buldum. Soluma döndüm Deniz buradaydı , sağıma döndüm Göktuğ yoktu. Göktuğ'u merak etmiştim ve Deniz'i uyandırıyordum. Kısık bir sesle Deniz'e ;

Berkay : "Deniz kalk dostum. Göktuğ yok."

Deniz uyanmıştı ve uykulu bir şekilde ;

Deniz : "Göktuğ nasıl yok. Hemen aramalıyız"

Demişti ve etrafa bakıyorduk. Birden o yaratıklardan birisi çıkarsa kaçmaktan başka hiç birşey yapamazdık. Biz bağırarak ;

"Göktuğ neredesin ?"

Diye bağırıyorduk. Büyük bir çimenlikteydik. İleride büyük bir yol ve yaratıkların kovaladığı birisi vardı ve malesefki o Göktuğ idi. Hemen göktuğ'a el hareketlerimizle bizi görmesini sağladık. Göktuğ yanımıza geldi. Yanımıza geldiğinde yaratıklarda bize yaklaşıyorlardı. Bizde koşmaya başladıke ve büyük bir ev bulduk. Eve doğru koşuyorduk. Yaratıklar bizden uzaklaşmıştı , bizde o an evin açık olan camından içeri girdik.

Hızlı bir şekilde evdeki açık olan camları kapatmıştık , kapılari kapatıp kitlemiştik. Sessiz bir ortamdı. Artık okulun kütüphanesinden bulduğumuz o yaşayan olüler ile ilgili bulduğumuz kitaptan bilgi alma zamanı gelmişti. Kitabın ilk sayfasını açtığımda yaşayan ölüler hakkında birkaç bilgi vardı. Okuduğumda bu yaratıklara "Zombi" dendiği yazıyordu. Şaka gibi ama gerçekten o bilgisayar oyunlarında ki zombiler gerçek hayatımızda vardı ve bir yaşayan ölülerdi.

Zombileri ögrendiğimizde çok şaşırmıştık. Bulunduğumuz evde çok durazmadık. Hava kararmaya başlıyordu. Gidecek yerimiz yoktu zaten bu karanlıkta dışarı cıkamazdık. Bu büyük evde kalmak zorundaydık. Ev de karanlık oluyordu. Evde yatacagımız yeri aydınlatmak için ışık bulmak gerekti. Evdeki tüm dolaplara bakıyorduk. 5 dakika geçmeden bir mum bulmuştuk fakat bir problem vardı. Mumu yakacak bir ateş yoktu. Arkadaşlarıma söyledim ;

Berkay : "Beyler mum bulduk orası tamam ama mumu yakacak ateşimiz yoktu."

Dediğimde Göktuğ yukardaki odadan bağırarak ;

Göktuğ : "Bende kibrit var!"

Dedi. Bu zombilerin tüm dünyaya yayıldığında bize sanki bir şans doğmuştu , bu kibritin olmasıda büyük bir şanstı bizim için. Göktuğ yukarıdan seri adımlarıyla kibriti getirmişti. Arkadaşlar bu günler için vardı işte. Kibriti actığımda az vardı ama işimizi görürdü. Kibriti yaktım ve yatacak yerlerimizin yanına birer tane yerleştirmiştik. Saat kaç bilmiyorduk fakat çok geç olduğunu biliyorduk. Hemen yataklarımıza geçip uyumuştuk. Sabah bizi neler bekliyordu hiç tahmin edemiyorduk.