Alternatif Ghoul Günlüğü

Bölüm 5/ Issız Ev

Ashley ile okul sonrası buluşmamı bir kenara atıp köprü altına gidecektim. Bu adam -her nasıl olduysa- işlediğim cinayetten haberdardı. Ve canı oyun oynamak istiyordu. Elbette ona istediğini verecektim ama her şey onun elindeydi; hayatımı riske atamazdım.

Alışkanlığım gereği köprüye sahilden gitmeyi düşündüm. Sahilde yürürken bir zamanlar Ashley'nin bana yalvarırcasına haykırışları gözümün önüne geldi. Acaba öğrense ne olur dedim içimden. Acaba okulda var mıdır benim gibi kendini saklayan?

***

"Konuşmamız bitti sanıyordum."

"Aksine, yeni başlamıştı. Sizi böyle tek başına görmek güzel." dedi Callies her zamanki mide bulandırıcı ses tonuyla.

"Nereden biliyorsun?"

"Üzgünüm, sizi anlamıyorum."

"Kısa mesajları hangi amaç doğrultusunda attığınızı söyleyin.. Yaka kartı meselesi? Gizli mesajlar? Bütün bunlar ne anlama geliyor?" dedim önümdeki sudan bir yudum alarak.

"Ah, gelmeniz ne iyi oldu. Kartınızı burada düşürmüşsünüz."

"Gizli mesajı atan siz miydiniz? "

Callies konuşmamızı aniden bölen bir telefonla yerinden fırladı. Bu sırada çeşitli evraklarını unuttuğu dosya gözüme çarptı. Hadi ama! Dakikalar geçmesine rağmen hâlâ karşısındakine hararetli bir şeyler anlatıyordu. Kararlıydım. Bu adamın amacını öğrenmeden bir adım gitmeyecektim. Gerçi bu gibi adamların tüm amacının mesleğinde saklı olduğunu biliyordum elbette. Mesleği ise önümde duruyordu.

Evet, etrafta kimse yok. Callies konuşmasını bitirmeden açsam iyi olacak. Konuşma başlayalı neredeyse bir saat olacaktı, fakat konuştuğu kişiyi tatmin etmiş gibi görünmüyordu. Şahsen merak ediyordum incelediklerini.

En üstteki beyaz dosyada birkaç basit sabıka kaydı, altlarda üniversiteli öğrencilere ait bazı bilgiler, CV formları... Geriye bir tek dosya kalmıştı fakat üstünde etiketi yoktu. İlginç. Ama, ama dur bir dakika. Bunlar.. Bunlar benim ailem!

Cotty Lendzion. Yaş: 41. Hastalık: Bilinmiyor. CCG durumu: Aranmakta.

Cosby Lendzion. Yaş: 44. Hastalık: Yanlış Teşhis. CCG durumu: Kayıtlarda Gözükmüyor.

Bu da neyin nesiydi şimdi? CCG'nin hortlak avlayan bir sivil toplum olduğunu öğrenmiştim. Ama anne ve babam bu işin içine nasıl girmişti? Uzaktan bana yaklaşmakta olan Callies sesiyle evrakları ışık hızında toparlamam aynı anda oldu.

"Tamam. Ben yetkili kişiyle görüşeceğim. Şimdi izninizle." dedi bir yere gitmek üzere hazırlanıyorken.

"Bana merak ettiklerimi anlatacağınızı söylemiştiniz. Öğrenmeden gidemem. " dedim sabırsızca.

"Lütfen bana izin verin. Sizi arayacağım." dedi Callies ve gitmeden önce bir evrak dosyasına bir bana baktı. Bir şeylerden şüphelenmiş gibiydi.

Bu işin içinde bir iş vardı. Önce konuşmak isteyip hiçbir şey anlatmaması, uzun süren telefon konuşması, dosyanın içindeki ailemin adı. Bu adamın benimle bir ilişkisi vardı ve ben bunu öğrenmek istiyordum. Bu yüzden onu takip edecektim. Hemen şimdi.

Bindiği otobüse kendimi fark ettirmeden binip görüş açısını kapsamayan bir alana geçtim. Fox River ıssız bir yerdi. Bu adamın orada ne işi olabilirdi merak konusu doğrusu.

Nihayet son durakta inebildi. Oldukça aceleci bir hali vardı. Patika yoldan içerilere doğru ilerlerken arada bir şüphelenip etrafı kolaçan ediyor, bu durum bana tehdit oluşturuyordu her seferinde. Vardığı ev çok ıssızdı; evin çevresindeki ağaçlar evin boyunu geçmiş olacak ki bu da terk edilmiş olduğunu doğruluyordu. Nihayet kapıyı çalabildi Callies. Kapıyı garip giyinimli bir bayan açtı.

"Her şey tamam mı?"

"Elbette. Emrinize amadeyim bayan." dedi Callies ve çantasından çıkardığı küçük bir kutuyu kapıyı açan kişiye uzattı.

"Girebilirsin öyleyse." diyerek önce Callies, arkasından kadın kapıyı kapatmadan önce etrafı süzüp eve girmişti. Ben hâlâ bütün olanlardan bir haberdim. Kutunun, kadının, ıssız evin nasıl bir bağlantısı olduğu hakkında fikrim yoktu. Belki de benimle ilgili değildi ama bu adamı ve neyin peşinde olduğunu anlamak istiyordum. Özellikle de ailemle ne bağlantısı olduğunu.

***

"Nasıl gidiyor?"

Otobüsle eve dönmekteyken arayan Ashley'ydi. Zaten onun aramasına pek şaşırmamıştım.

"Babamın ilaçları için dışarı çıkmıştım, eve dönüyorum." diyerek yalan söylemek zorunda kaldım. Fox River'a yalnız başına gittiğimi duysa epey bir zaman acısını çıkarırdı çünkü.

"Sen iyi olduğuna emin misin?"

"Eve dönünce seni arayacağım." diyerek telefonu kapattım ve gülümsedim. Gülümsemeyen tarafım ise tüm bunları merak etmekle meşguldü..