Cameron's POV
"What?!"
"Ba-ba't ka nandito?" tanong ko sakanya na halatang gulat..
"Bakit? Bawal ba? Sayo ba 'tong bahay? Hindi naman ah.." sagot niya..
"Pilosopo!"
"Waaaahh!! Cameron. Long time no see ah!!" sabi niya sabay yakap..
Niyakap ko naman, pabalik.. Para ko nang kapatid kaya itong babaeng
'to!.
"Haha. Musta kana Christine? Kailan ka pa dumating?" tanong ko sakanya.
"Kahapon lang.." simpleng sagot niya
"Ba't ka pala pumunta dito sa.. Lumang Bahay na 'to? Eh ang layo layo ng bahay niyo dito eh.." naglalakad kami papuntang second floor.. at habang naglalakad kami tinitignan ko ang buong paligid ng bahay.. Mukhang nililinis naman nila 'to, kasi malinis ang mga gamit na nakabalot sa puting tela. Talagang luma lang..
"Matagal na akong hindi nakakapunta dito ehh.. Saka may kasalanan pa ako..."
" Hanggang ngayon sarili mo parin ang sisisihin mo?" tanong ko sakanya.
"Oo, ako lang naman ang masisisi niyo eh.." sabi niya.
"Wag mo isipin yan, Christine." sabi ko sakanya.
"Wow! Parang di mo ako sinisi dati ah.. Halos sumugod ka nga sa bahay eh..Hahaha.." ayy, oo nga pala..
bgqr
"Ahh, ehh... Wala na yun.. Hehe.. Matagal na yun, medyo bata pa tayo nun eh.." Tanging nasabi ko.
"Talaga lang ah.." sabi niya at bumaba na kami.
"Oo nga..." sabi ko ng naiirita.
"Weh??!" pabiro niyang sabi. More like Nang-aasar.
"Bahala ka nga!" sabi ko ng padabog..
"Isus..." sabi niya.. Ng Paloko.
Lumabas na rin kami sa loob ng bahay.. Tulad ng dati iniwan ko na yung bulaklak na dala ko.
"Manong Eddie?" tanong ni Christine, pagkalabas namin..
Napaharap naman si Kuya Eddie.. Tinignan niya muna si Christine..
BINABASA MO ANG
The Way It Should Be
RandomA love story… it might be ended 2 years ago.. But do their love to each other ended at the same time? Same day? Same Month? Or same year? A love story that destiny made… Is it a lecture? Or a experience made? For us to change?? Sapat bang sabihin n...
