Anubis specials

Valentijn (14/02/2015)

Hallo, ik ben Sterre. Ik ben 12 en dit is mijn verhaal.

Dit schooljaar is er een nieuwe jongen bij ons op school. Iedereen is verliefd op hem. Het enige wat ik weet is dat hij Raphael heet en dat hij 13 is, hij zit dus een jaar hoger dan ik.

Het is vandaag Valentijnsdag en m'n ouders zijn gaan werken, dus ik haal mijn knutselgerief boven. Ik haar het rode en roze papier uit mijn map en teken er diverse hartjes op. Daarna knip ik ze uit en leg ze op een stapeltje. In sommige hartjes maak ik een gaatje met de perforator en steek ik een draadje door.

Ik ga naar de tuin en haal de hagenschaar uit. Daarmee knip ik wat takken van de boom. Ik haal ook een vaas uit en een zak zand. Met dit gerief ga ik terug naar binnen. Ik doe het zand in de vaas en daarna de takken. Ik duw ze goed in het zand zodat ze vast zitten. Ik ga naar de computer en print wat foto's uit. Het zijn foto's van mijn ouders en ik. Die knip ik in hartjes even groot als de papieren hartjes. De foto's plak ik op de hartjes waar nog geen gaatje in zit. Als ze droog zijn maak ik ook in die een gaatje met de perforator en daarna steek ik er ook een draadje door. Ik hang alle hartjes de boom (de takken in het zand). Het is nu bijna middag en dus maak ik eten voor mezelf klaar. Mama heeft macaroni in de frigo klaargelegd dus moet ik die alleen nog inde microgolf opwarmen.

Na het eten was ik m'n bord en glas af. Ik zet me in de fauteuil met een dik boek. Daaruit lees ik de hele namiddag. Het boek gaat over liefde, perfect om op deze dag te lezen. Het wordt al snel avond. Ik eet een boterham of twee en ga daarna de kaarsen en theelichtje halen. Ik zet ze rond in de woonkamer en steek ze aan. Daarna ga ik zitten in de zetel. Nu vind ik het heel gezellig in de woonkamer.

Rond ongeveer acht uur klinkt de deurbel door het huis. Ik heb geen zin om de deur te openen, want ik heb mijn pyjama al aangedaan omdat ik verwachtte dat ik geen bezoek zou krijgen. Maar soit... ik doe toch de deur open. Mijn mond valt open als ik zie wie er aan de voordeur staat. "fijne Valentijnsdag." Het is Raphael die dit tegen me zegt. Hij draagt een suit en geeft een mooie rode roos bij zich. "jij ook." Zeg ik verlegen. "kom binnen." Zeg ik daarna. Hij gaat binnen en zegt dat ik hier heel gezellig woon. "zijn je ouders niet thuis?" vraagt hij. "nee, ze zijn gaan werken." Zeg ik daarna. "mooie pyjama heb je aan." Zegt hij daarna. "dankje." Zeg ik verlegen. Het is even stil in de woonkamer. Raphael gaat opeens voor me knielen op de grond. Hij kijkt me diep in mijn ogen . hij geeft de roos aan mij. "Sterre, al vanaf de eerste keer dat ik je zag, wist ik het meteen." Begint hij. Ik zie dat hij bloost. "Sterre, ik ben al verliefd op je van het eerste moment dat ik je tegen kwam op school." Zegt hij verlegen. "echt?" vraag ik ook verlegen. "ja, Sterre. Wil je... mijn... vriendinnetje zijn?" vraagt hij nog meer verlegen. ( ik (Jolien) zie dat nog niet gebeuren bij een 13 jarige. Maar allez enfin er zijn jongens die zich al volwassener gedragen/voelen.) "ja, graag." Zeg ik. We zien van elkaar dat we heel blij zijn. Raphael gaat naast me in de zetel zitten. Hij komt steeds dichter bij me. Zijn hoofd komt ook dichter bij die van mij. Heel zacht raken zijn lippen de mijne. Hij zit nu heel dicht bij me. Ik vind het nu nog gezelliger dan voor hij gekomen is. Na de zoen zie ik een brede glimlach op Raphaels . de televisie speelt en er wordt aangekondigd dat ze de film Titanic zullen draaien. "ik heb die film nog nooit gezien." Zeg ik verlegen. "ik wel, en kan je zeggen dat je heel veel zakdoekjes nodig zal hebben van het huilen." Zegt Raphael en kust me teder. "echt? Alleen jammer dat ik het einde al weet van de film." Zeg ik jammerend. "hoezo? Je zei net dat je de film nog niet hebt gezien" zegt Raphael verbaasd. "ja, iedereen verklapt altijd het einde en de film is ook heel bekend omdat het een waargebeurd verhaal is. De Titanic zinkt op het einde." Zeg ik realistisch. "ja! nu verklap je het einde voor mij!" zegt Raphael grappend. "haha... grappig hoor. Grapjas! Wil je iets drinken?" vraag ik. "uhm... heb je cola?" vraagt Raphael. "uhm... ja, ik zal de fles halen." Zeg ik en ga naar de keuken. Ik zie dat er geen fles meer open is en ga dan naar de kelder om een nieuwe te halen. Als ik de fles heb gehaald, haal ik ook nog twee glazen uit. Ik ga met mijn handen vol terug naar de woonkamer. Net op tijd, want de film begint. Ik zet de glazen en de fles op het salontafeltje en vul onze glazen. Ik ga heel dicht bij Raphael zitten. "ik ben heel blij dat je mijn vriendinnetje bent." Zegt Raphael en kust me. Ik geniet erg van de kus. Enkele minuten later kijk ik geboeid naar de film. Raphael onderneemt actie, hij doet alsof hij geeuwt en legt zijn arm om mijn nek. Ik vind dat niet erg en laat het toe.

Na ongeveer twee uren, het is tien over tien 's avonds, besluit Raphael om naar huis te gaan. "ik moet nu naar huis, anders gaat mijn vader zich zorgen beginnen maken omdat ik nog niet thuis ben." Zegt hij. "ah, ok. Begrijp ik." Ze ik . "bedankt voor de leuke en gezellige avond." Zegt hij. "jij bedankt." Zeg ik daarna. Hij geeft me nog een laatste zoen en vertrekt dan naar huis. "slaapwel Sterre." Zegt hij nog. "jij ook." Zeg ik nog snel. Als hij uit het zicht verdwenen is, sluit ik de voordeur. Ik ga naar de woonkamer en zie dat de film nog steeds bezig is. Ik sla er geen acht meer naar en ruim het salontafeltje af. Ik denk terug aan mijn fantastische avond. Ik doe de televisie uit en ga met een blije gedachte slapen.

Einde