geel ➸ camren (vertaling van 'yellow' in het Nederlands)

één

Lauren heeft nooit van het stadsleven gehouden. Alles en iedereen was zo druk bezig rondom haar en ze was maar één persoon in de massa. Alles wat er in de 24 uur van een dag gebeurde, kon ze nooit bijhouden. Maar de 'New York Academy of Art' was haar droom school, en wanneer ze geaccepteerd werd, had ze direct besloten dat de stad nog niet zo slecht was om in te leven. Per slot van rekening leefde ze ook nog eens samen met haar drie beste vrienden. Iedereen dacht dat Lauren haar droomleventje was aan het leven.

Dat was ze ook, geen twijfel aan. Nadat ze zoveel jaren in Miami had gewoond, was Lauren aan het popelen om daar weg te geraken. Dat is waarom ze direct nadat ze afgestudeerd was met de zon mee was vertrokken en de volgende dag in New York City was aangekomen.

Verhuizen naar New York was een droom die ze deelde met haar drie beste vrienden. Lauren, Ally, Dinah en Normani waren zeer close geworden in hun derde jaar in de middelbare school na backstage te hebben gewerkt in de schoolmusical van 'De Kleine Zeemeermin'. Toen ze eenmaal in het vijfde zaten hadden ze genoeg geld gespaard, hebben ze hun universiteit applicaties verstuurd en wisten ze dat ze hun dromen konden waarmaken.

En nu, een paar maanden later, waren ze twee maanden ver in het herfst semester van hun eerste jaar op de universiteit. Lauren hield van haar leven hier, maar voelde zich langzaam meer en meer eenzaam. En het lag niet aan het feit dat ze geen vrienden had, in tegendeel, ze had er genoeg rondom haar. Er miste gewoon iets aan haar leven, maar ze wist niet wat.

Tijdens haar tweede jaar op de universiteit, brak het nieuws uit over Laurens seksualiteit. Ze had gedacht dat haar drie beste vrienden haar zouden laten vallen, maar verrassend genoeg kon het hen niets schelen. Ze stonden aan haar zijde tijdens het aanhoudende gepest. Lauren was haar kamergenoten voor eeuwig dankbaar. Zonder hen zou ze nog niet eens in de buurt komen van hoe blij ze nu was.

Maar op sommige manieren hield haar seksualiteit haar tegen om iets te doen. Het lag zeker niet aan een tekort aan lesbiennes in New York, want er liepen er daar genoeg rond, maar Lauren was gewoon extreem onervaren op het vlak van relaties waardoor ze uit schrik gewoon single bleef.

Toen ze de deur opendeed naar hun industrieel appartement, werd ze meteen gegroet door haar drie kamergenoten. Eigenlijk maar twee, Ally lag al slapend op de zetel. Normani en Dinah keken even op van hun gsm en glimlachten als begroeting aan het donkerharige meisje.

"Je raad nooit wat er vandaag is gebeurt!" Dweepte Dinah, even vergetend dat haar gsm bestond terwijl ze Lauren volgde in de keuken. "Je herinnerd je vast wel die schattige buitenlandse jongen van mijn hip hop klas, of niet?" vroeg ze, zonder te wachten op een antwoord van Lauren vertelde ze verder. "Hij vroeg mijn nummer!" Het Polynesische meisje klapte haar handen enthousiast tezamen en Lauren kon niet anders dan lachen.

"Ik heb geen seconde aan je getwijfeld toen je me vertelde dat je het ging laten gebeuren," plaagde Lauren terwijl ze haar rugzak van haar schouders op de grond liet zakken naast de deur.

Dinah grijnsde naar haar kamergenoot en sprong op het aanrecht. "Zo. Wat is het avondeten, Lo?"

Lauren rolde haar ogen en zuchtte. "Waarom kon je geen professionele kok als vriend zoeken? Het zou ons allemaal alleen maar in het voordeel werken. Ik begin echt moe te worden van het feit dat ik de enige ben die weet hoe ze moet koken." Ze opende de keukenkast zoekend naar iets wat ze snel samen kon gooien en een maaltijd kon noemen.

"Ik ga wel!" Riep Dinah, wat ervoor zorgde dat Lauren zich verbaast omdraaide. Ze had niet eens iets gehoord. Ze vergat even het avondeten en volgde het andere meisje naar de deur. Dinahs gezicht was onleesbaar toen ze de deur opendeed. Ze kregen bijna nooit bezoekers en wanneer ze dat wel kregen, waren het meestal mensen die aan het verkeerde adres waren.