"In het appartement is het warmer Camila, we zijn er bijna." Ally probeerde om het meisje wat gerust te stellen, onzeker over wat ze nu juist moest doen. Ze keek naar Lauren die luid zuchtte. Deze dag sleepte al veel langer aan dan ze had gewild. Ze reed de parking van hun appartement binnen en parkeerde snel de auto, niet wachtend op de twee andere meisjes achterin.
Ze klom de trap op en zuchtte toen ze op hun verdieping aankwam. Ze hadden de deur per ongeluk open gelaten waardoor Lauren snel kon binnenglippen. Ze liet haar modderige schoenen achter bij de deur en ging rechtstreeks naar haar kamer.
Het donkerharige meisje trok snel haar natte kleren uit en trok een joggingbroek en één van haar favoriete T-shirts aan. Ze deed haar haar in een warrige dot en wreef haar gezicht schoon totdat alle make-up er eindelijk af was. Ze nam een paar minuten de tijd om naar zichzelf te kijken in de spiegel en rolde haar ogen naar haar gehavende uiterlijk voordat ze terug naar beneden ging.
Ally en Camila waren nergens te zien, maar Lauren wist dat ze al waren aangekomen door meerdere modderige voetafdrukken aan de deur. "Het kan me niets schelen," zei ze tegen zichzelf terwijl ze naar de keuken ging, "Wat ze ook doen, het kan me niets schelen."
"Neeeeeee."
Lauren keek op vanuit de koelkast toen ze Camila's stem hoorde. Ze dwong zichzelf om het te negeren – ook al wou ze graag weten wat er boven gaande was - en nam twee plakjes kaas uit het pakje voordat ze de koelkast sloot.
Ze hoorde gestommel van boven komen en het openen en sluiten van meerdere deuren. Lauren neuriede een beetje om het geluid buiten te sluiten. Ze zette een pan op het vuur en wachtte tot het helemaal opgewarmd was. Juist toen ze het brood uit de kast haalde, hoorde ze zachte voetstappen de trap aflopen.
"Hi," glimlachte Camila. Ze stond aan de andere kant van de keuken en het groenogige meisje draaide zich snel om. Haar adem stokte in haar keel toen ze het meisje voor haar zag staan. Camila had weeral één van Laurens T-shirts aan die tot het midden van dij kwam. Ze droeg geen short, noch sokken noch schoenen. Het wit van de verbanden om haar voeten viel direct op in contrast met haar olijfkleurige huid, en Lauren veronderstelde dat Ally ze had vervangen.
Het haar van het smallere meisje was nat en opgestoken in een verwoede poging om een dot te maken. Er waren nog steeds enkele lossen strengen haar die om haar gezicht hingen. Ze maakte de look zelfs schattig lijken. Schattig. Lauren vervloekte zichzelf voor het gebruik van die term.
Voordat Lauren iets kon zeggen, kwam Ally de trap afgelopen met een pyjama short van Lauren in haar handen. "Je bent deze vergeten," ze gaf ze aan Camila, die ze bestudeerde voor enkele seconden. Ally zag de vragende blik van Lauren en beet op haar lip. "Ze bleef aandringen, ze wou persé jouw kleren aandoen. Ik weet niet waarom," Ally haalde haar schouders op.
"Oh," mompelde Lauren. Camila trok de shorts aan en klopte de zachte stof blij. "Wat duurde zo lang?" Vroeg het groenogige meisje, de gevoelens die bovenkwamen door Camila in haar kleren te zien proberend te onderdrukken.
"Wel, ik ben erachter gekomen dat ze op eigen houtje kan douchen," Ally knikte éénmaal en keek richting Camila, die nog steeds het zachte materiaal van de pyjama broek aan het aaien was. "Wat een goed ding, denk ik," ze beet op haar lip en bestudeerde Laurens gezicht.
"Godzijdank," Lauren schudde haar hoofd. Ze was nog steeds extreem verward door wat er de laatste twee dagen had plaatsgevonden. Een oorverdovend gekletter zorgde ervoor dat ze beiden hun hoofd omdraaiden. Camila stond naast het vuur en de pan die Lauren eerder op het vuur had gezet om op te warmen lag nu op de grond. "Heet," Camila knikte eenmaal en wees naar de pan. Ally en Lauren keken elkaar kort aan.
JE LEEST
geel ➸ camren (vertaling van 'yellow' in het Nederlands)
Fiksi PenggemarEERSTE BOEK IN 'THE YELLOW SERIES' door @txrches (alle rechten voorbehouden aan haar) Lauren Jauregui haat Camila Cabello simpelweg. Wie kan haar daar nu kwalijk voor nemen? Camila was degene die Laurens privé berichten voor de hele cafetaria voorla...