geel ➸ camren (vertaling van 'yellow' in het Nederlands)

twee

Lauren viel maar niet in slaap door wat er allemaal was gebeurt eerder die dag. Dus in plaats van slapen had ze het meest van haar nacht met muziek blarend uit haar koptelefoon en liggend op haar rug, starend naar het plafond doorgebracht terwijl ze haar gedachten probeerde te negeren. Het hielp echter niet echt.

Ze kon niet helpen maar denken aan wat Camila wel niet dacht. Camila had hun leven een levende hel gemaakt voor vier lange jaren, hoe kan ze dan verwachten van hen om niet verbitterd te reageren op haar aanwezigheid? Lauren had zoveel opgebouwde emoties naar het jongere meisje toe dat ze verbaast was dat ze haar nog niet in het gezicht had geslagen het moment dat ze voor hun deur stond.

Maar er was ook een verandering aan Camila. Lauren probeerde zichzelf te zeggen dat Camila gewoon high was of helemaal gestoord, maar dat was geen uitleg die goed genoeg was voor wat er was gebeurt eerder. Er was iets gebeurt waardoor het meisje helemaal verandert was en ze wou dat ze kon ontdekken wat het was zodat ze haar nieuwsgierigheid haar niet zot zou maken.

In het middelbaar wist iedereen Camila's naam. Ze was het meisje waar je oftewel van hield of haatte, het hing er allemaal vanaf hoe ze je behandelde. Als Camila je leuk vond, was het leven makkelijk. Als ze echter iets tegen je had, zat je in de problemen. Camila had de gemeenheid en de middelen om je leven om te toveren in een levende hel. En dat is exact wat ze had gedaan met Lauren.

Het nieuws na het incident in de cafetaria verspreide zich snel doorheen de school. Lauren was al snel de ontvanger van vele starende blikken, gemene opmerkingen, en soms zelfs; fysiek geweld. En het ergste van al was dat Lauren niet zelf de kans had gehad om uit te komen. Iemand anders had het voor haar gedaan. Iemand die ze met elke cel in haar lichaam haatte.

Na het incident, was Lauren geforceerd om het aan haar ouders te vertellen wat er was gebeurt voordat het nieuws hen bereikte door iemand anders. Haar moeder was een beetje verward in het begin, maar haar beide ouders accepteerde haar voor wie ze was. Lauren was voor eeuwig dankbaar dat haar ouders haar niet zoveel problemen gaven om haar seksualiteit. Ze was zeer dankbaar voor hun steun thuis.

Haar ouders waren woest toen Lauren hen vertelde wat Camila had gedaan. Ze lichtten de school in, maar Lauren wist dat er niets aan te doen was. Camila leefde bij haar nonkel en was altijd aan het opscheppen dat het hem niet kon schelen wat ze deed. Het meisje kon ongestoord doen en laten wat ze wou en ze liet dat overduidelijk iedereen weten.

Lauren was dus machteloos. Ze bracht de rest van haar middelbaar door al buiten etend om de opmerkingen die naar haar werden gegooid in de cafetaria te voorkomen. Ally, Normani en Dinah waren haar enige vrienden. Lauren wist dat ze zonder hen, deze jaren nog 10x pijnlijker zouden zijn geweest dan ze nu al waren.

Naar New York verhuizen was een grote verandering voor Lauren. Ze had besloten om direct open te zijn over haar seksualiteit omdat ze zo controle had over wie ze het vertelde. Ze was verrast toen ze zag dat niemand er zicht druk om maakte. Het was leuk. Ze zou hen vertellen dat ze gay was en zij zouden even knikken als goedkeuring en dan gewoon verder praten over een compleet ander onderwerp. Het was helemaal anders dan het was geweest in het middelbaar.

Haar gedachten waren plots verstoord laat die nacht. Lauren sprong omhoog toen ze iets zag bewegen vanuit haar ooghoek. Ze kneep haar ogen samen om beter te kunnen zien en zag dat haar deur een beetje open stond. Het licht van de gang was nu nog het enige dat de kamer verlichtte en ze zag de figuur naar het bed komen. Het groenogige meisje nam haar koptelefoon af.

"Mani?" vroeg ze, terwijl ze recht ging zitten en een wenkbrauw optrok. Er was geen antwoord en Lauren was nog verwarder dan voorheen.

"Hi," fluisterde de stem. Laurens handen vormden vuisten en ze ademde traag in. Wat was Camila hier nog steeds aan het doen?