SİYAH

Demir olduğunu düşündüğüm belirsiz şahıs

Uzun zaman sonra yeni bölüm...

____________________________________________________________________

"Savaşı hepimimizin önünde öp!"

Ne!?

Hayır!

Demir'e ne yapıyorsun sen bakışlarımı gönderip Barış'a baktım. "Ben... Ben vazgeçtim. Doğruluk diyorum" dedi bizim gerizekalı Barış. Şimdi mi aklına geliyo mal!? Herkes itiraz edince Barış bana baktı.

"Ne?"

Özür dilerim bakışlarını gönderiyordu ama rüyasında görür. İntikamım acı olucak.

"Siz sevgili değil misiniz?" diye sordu Demir. Tamam anladım, zekisin. Bu kadar da acımasızlık olmaz yani. Ama yılmayacaktım. Demir beyin kuralları böyleyse uyacaktım. Barış'a dönüp yüzünü hızla avuçlarımın içine aldım ve dudaklarına yapıştım. Öpüşmüyorduk, sadece öylece duruyorduk fakat kimsenin şaşkınlığından bunu farkettiğini sanmıyorum.

Barış'ı bıraktığımda herkes bize bakıyordu. Hala! "Ee, hadi devam etmiyormuyuz? Soran çevirir." dedim en soğuk sesimle. Demir hala bana bakıyordu. Barış'a baktığımda aptal aptal güldüğünü farkettim ve dirseğimi karnına geçirdim.

"Bence dorukta bırakmalıyız." dedi Eylül ve herkes uyku tulumlarına gitti. Barış bana da uyku tulumu getirmişti ve aldığı iki uyku tulumu birleşebiliyordu. Bunu görünce çok sevindim ve Barış'ın boynuna atladım. Demir'in bizi izlediğini görünce ona daha da sıkı sarıldım.

Yaz tatilinden beri ona sarılarak uyumamıştım. Dedem öldüğünde beni yetimhaneye vericeklerdi fakat Barış'ın babası beni sahipleneceklerini söylediler. Her ne kadar günümün yarısından fazlasını onlarda geçirsem de geceleri dedemin evine gidiyordum. Barış'ın babası da beni yalnız bırakmamak için Barış'ı yanıma gönderirdi. Her seferinde ona yatak hazırlamama rağmen o gelip bana sarılarak uyurdu. Her gece kıyafetini salya sümük edip sonra üstünü çıkarmasını sağlardım. Şimdi daha iyi fark ediyorum onu ne kadar özlediğimi.

Dedem bütün mirasını bana bırakmıştı. İki ay sonra 18 yaşıma girecektim ve istersem holding'in başına bile geçebilirdim. Tabi ki bunu istemiyecektim. Dedemin nasıl bir iş yaptığını bilmiyordum ama dedem hep 'Sen tıp istiyorsun ve bunu elde ediceksin. Ama asla müziği hayatından çıkarma' derdi. Holdingde ki işininde müzikle ilgili olduğunu tahmin ediyordum. Bütün kredi kartlarını, parasını, hatta izmirdeki evini bile bana bırakmıştı.

"Hadi artık uyuyalım. Gel buraya prenses." dedi eliyle yanını göstererek. Demir ve çetesi pencerenin önünde konuşuyorlardı ve arada bize bakıyorlardı. Barış'a "Barış DC oyunundaki gerizekalılığın yüzünden senden intikam almalıyım ve ben bunu nasıla yapacağımı buldum" dedim parmağımla onları göstererek.

"Gidip onlarla mı konuşayım?" dedi. Bu çocuk gerçekten gerizekalı.

" Hayır, gidip gizlice onları dinleyeceksin. Çıkar bir tane sigara, geç yanlarında ki pencereye ve gerisini kulaklarına bırak" dedim gözlerimi yavaşça kısarak.

"O zaman affedilmiş olacağım değil mi?" dedi. Başımı salladım. "Başka intikam da yok?" dedi direterek. "Eveeet.." dedim ve onu o tarafa doğru ittim.

Barış orada işini hallederken bende Demir'i izleme fırsatı buldum. Uzun siyah saçları ve kahverengi gözleriyle fazla ilgi çekiciydi. Zaten arada birkaç kız gidip yavşıyordu.

Barış geri geldiğinde tüyleri diken diken olmuştu ve aşırı şaşkın görünüyordu. Ne olduğunu sorduğum önce sert bir şekilde yutkundu ve sonra anlatmaya başladı. "Demir.. Demir onlara dediki... Eğer Barış'la Savaş bu gece bir kez daha öpüşür veya... Veya ön sevişme faslı düzenlerlerse beni arayın!" dedi aralarda duraksayarak.