Angstkreet • VOLTOOID

1

Hoe beschrijf je een verhaal? Een verhaal, waar je eigenlijk nog maar vrij weinig van weet, maar genoeg om er trauma's aan over te houden?

Mijn naam is Mara, ben 16 jaar, en het gebeurde nu een jaar geleden. Op een dag die bijna ieder mens een gewone doordeweekse dag noemt. Behalve.. Ik.. Het was een dag, met een verhaal, mijn verhaal. Eigenlijk weet ik er nog maar vrij weinig van, maar ik herinner me steeds meer.

Van mijn psychologe moest ik alles maar eens in grote lijnen opschrijven, om alles te kunnen verwerken, om mijn gedachten op te frissen, en om het achter mij te laten. Vol onbegrip ging ik maar eens beginnen..

Het was vrijdag middag, ik dacht zo rond een uur of vier. Weekend, vrijheid! Ging er om in mijn hoofd. Ik zat op mijn bed een beetje met mijn telefoon te pingelen, appjes doorlezen, beetje twitteren, enzo. Ik had mijn oortjes in, de muziek galmde door mijn oren en ik zat keihard met de muziek mee te zingen. Wat ik luisterde, weet ik niet meer precies. In ieder geval niks wetend dat mijn vader de trap opgelopen kwam.

Opeens zwaaide mijn houten witte deur open. In de deur opening stond mijn vader, die gewoon zoals altijd keek. Hij vertelde mij dat ik mee moest komen, dat we ergens heen gingen. "Een verassing?" Vroeg ik vol enthousiasme. Maar hij zweeg, hij keerde zijn rug toe, en hij verdween in de duisternis van de gang. Braaf deed ik wat hij zei, ik griste mijn handtas van mijn bureau, en liep naar beneden.

Op de oprit bleef ik voor de auto wachten. Het was erg warm buiten, de zon scheen vol op mij, en ik voelde de eerste zweetdruppels al over mijn rug rollen. Bedenkend wat we zouden gaan doen stond ik te wachten op mijn gezin. Na een tijdje kwam mijn kleine zusje, van toen 5, met haar knuffel konijn, die uit elkaar dreigde te vallen, ook naar de auto gelopen. "Papa komt er aan, mama moest nog even plassen." Zei ze met haar kinder stemmetje. Ze had een lief groen jurkje aan, waar schattig witte stipjes in waren geprint en haar mooie blonde haar zat in een staart. In haar glinsterende blauwe ogen, zag ik dat zij ook verbaast was dat we weg gingen. We deden bijna nooit wat, mijn vader was altijd te druk met zijn bedrijf en mijn moeder hielp en steunde hem daar bij. Ik zorgde vaak voor mijn zusje, en dat vond ik niet erg, want ik hielt heel erg van kinderen.

Mijn vader kwam naar buiten gelopen, en drukte op de auto sleutels, om de deur te openen. We hadden een zwarte Volvo, maar verder heb ik geen verstand van auto's dus weet ik niet precies welke. Ik hielp mijn zusje in de auto, en nam daarna aan de andere kant van de achter zitting plaats. Na een paar minuutjes kwam ook mijn moeder aan gelopen, haar blauw ogen waren anders, anders dan normaal. Maar ik kon niet plaatsen wat anders was. Toen ook zij ingestapt was, begonnen we te rijden...