341 Forever [COMPLETED]

Chapter 28: *the revelation of truth*

Kristine's POV

    3 month passed away... wala kaming pansinan ni ken... well, i admit it nandito pa rin ang sakit... sobra... minahal ko yun ehh, mahal na mahal... at hanggang ngayon ehh naguguluhan pa rin ako sa mga pangyayari... wala... gulong gulo ako ehh... may magagawa pa ba ako?!

    today?! december 1... may pasok kami... mga last week ata yun nong huli kong paguusap kanila britney... I'm hanging out with the wc... last friday din napagalaman ko na model si ezekia... hindi ko na sya nakikita magkasama ni ken... masakit pa rin ehh... sobra...

    gabi gabi akong umiiyak dahil kay ken... pumunta nalang ako sa skul ko... nandun na sila britney... ang barkada... si vernon... lahat sila naghihintay sa chair ko...

"kristine halika nga dito... may hindi ka sinasabi saamin ehh... bakit ka ba nagkakaganyan?!"-britney

    hindi ko sila pinansin at patuloy lang ako sa pag lalakad papunta sa chair ko...

"Kristine naman ehh, kaibigan mo kami... sabihin mo lahat saamin..."-shan

"kung kaibigan nyo ako sana naman maintindihan nyo..."

"pano namin maiintindihan kong hindi mo sinasabi saamin!!! at isa pa... bakit hindi kayo nagpapansinan ni ken?!"

"WALA NA KAMI!!! OKAY NA BANG EXPLAINATION YUN?!"

    umalis ako sa upuan ko, naiiyak nanaman ako... bakit ba kailangan pang i pabalik balik yun... pero bago ako maka tayo niyakap ako ni shan...

"best... bakit ngayon mo lang sinabi?! sana nasamahan ka namin sa pagluluksa mo..."-shan

    umiyak naako... I love my bestfriend talaga... sooo much...

"gaga... nawalan ako hindi namatayan!!!"-kristine

    haha... nagtawanan kami dun... imbes mag iyakan napalitan ng tawanan ang scene dun...

Ken's POV

    3 months ko ding nakayang hindi pinansin ni camey... namiss ko ang babaeng yun ehh... sobra talaga... pagkatapos ng 3 months ehh umalis na si ezekia... may sinabi naman si mama sakanya... di ko alam kung ano... nasa bahay lang ako ngayon... tinatamad akong pumasok ehh...

    Ms. Author pwede iba muna pa POV nyo?! katamad mag salita ehh... (hoi!!! buti sana kung nagsasalita ka lang at hindi ako nag tytype pero hindi!!! pero dahil hiniling mo sge... mabait ako pagbibigyan kita!!!)

Ezekia's POV

    bago ako umalis may hiningi na favor si tita... alam nyo kung ano?! hiniling nya saakin na ihingi daw sya ng tawag kay kristine, aba kahit papano mabait ako noh... kahit may pagka contra bida ang role ko dito... haha... alam kong si tita ang maykagagawan kung bakit namatay ang papa ni kristine... ang dami kong alam!!! pwede naakong oracle nito!!! haha...

    nagpunta akong skul... nadatnan ko si kristine kasama ng barkada nya na nagtatawanan... haaaysss... kill joy ko naman masyado!!!

"Um... kristine... may nagpapabigay sayo..."-ezekia

"ha?! sino naman?!"

"basta... nandyan na ang pangalan ng nagpapabigay, geh una naako... may pictorial paako ehh... bye!!!"

    umalis na din ako... well binigay ko sulat ni tita para sa kanya... tapos umalis na...

Kristine's POV

    natigil kami sa tawanan nung inabot na ni ezekia ang papel... mamaya ko na sa bahay to babasahin... nandito na teacher namin at nagstart na ang class...

    pagkauwian na ehh nauna naako sakanila britney... babasahin ko pa ang papel na binigay saakin ni ezekia... ano kaya yun?!

    pagdagdating ko sa bahay ehh nilapag ko ang gamit ko sa sofa tapos umupo na din ako...

Dear kristine,

    ako nga pala si sandra vuenaventura mama ni ken... I'm really sorry sa lahat ng nagawa ng anak ko sayo... the break up thingy?! ako may sabi nun dahil ayaw ko masaktan kayong dalawa... alam kong naguguluhan ka kung bakit ako nabuhay, actually hindi naman talaga ako namatay... nagtago ako kasi may kasalanan ako... remember 10 yrs. wait let me correct it 11 yrs. ago there was an accident happened to your family... alam ko yun kasi I was the one driving the other car... your dad died in that accident right?! ako ang maykasalanan nun... natakot ako na ipakulong o makulong dahil malalayo ako saanak ko... pero ganun din naman pala ang mangyayari... dinala ako ni deo, ang papa ni ken, sa states... alam kung masakit ang pagkakawala ng papa mo... pakiusap kristine... wag mung sasaktan ang anak ko... he loves you very much... ako ang may kasalanan sa lahat... ako dapat ang magdusa at hindi si ken... bumalik kami dito dahil may mga taong gumugulo saamin sa states...isang mafia group... nakasagupa ng asawa ko at were here to protect our son... di namin alam kong anong klasing tao sila... magingat ka...

                                                                                                                                                    tita sandra

    di ko alam kung matutuwa ba ako oh masasaktan... gulong gulo ako... anong gagawin ko?! tinawagan ko si mama...

"hello anak napatawag ka?!"

"ma... alam ko na kung sino ang pumatay kay papa"

"ahh... si sandra ano?!"

"alam mo na ma?!"

"Oo... sinabi saakin ni ken last 3 months... anak... wag kang magalit kay ken... ang mama nya lang anak.. pero time heals my wound anak... alam mo bang ang company ng papa nya ang tumulong saatin nung pabagsak na ang companya?! at isa pa... naging kaibigan ko din si sandra..."

"ma... pano kung... hindi ko kayang patawarin si tita sandra pero mahal na mahal ko ang anak nila..."

"anak... isa lang ang makaka pag pasya nyan... walang iba kung di ikaw... sarili mo..."

"ma... ang sakit ehh... ang sakit sakit..."

"anak... kaya mo, malaki ka na.... matapang... sadista ba naman ehh..."

"mama naman nagpapatawa pa ehh..."

"haha... basta anak... I'll be there... uuwi ako next week... christmas na!!!"

"sge ma... hihintayin ko po kayo..."

"anak... just follow your heart... sge na... mahal na to... bye..."

*toot toot*

    tama si mama... just follow my heart...